“ยูริ ขอความกรุณาพักอาศัยอยู่กับคุณคินสักระยะนะคะ แต่ยูริไม่ได้พักอยู่เฉยๆ ยูริขอจ่ายค่าเช่าให้กับคุณคินด้วย”
รินรดาเอ่ยบอกตามที่คิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เธอจะขอจ่ายค่าเช่าตามที่พ่อเลี้ยงคิวากรต้องการ หรือหากอีกฝ่ายไม่รับค่าเช่า เธอก็จะขอทำงานภายในไร่เป็นการชดเชยที่พ่อเลี้ยงให้เธอพักอาศัยด้วย
พ่อเลี้ยงคิวากรลอบถอนหายใจยาว รู้สึกดีใจที่รินรดายอมพักอยู่กับเขา แต่อีกนัยหนึ่งก็รู้สึกขัดใจอยู่บ้างที่หญิงสาวต้องการจ่ายค่าเช่าให้กับเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการเลย
“ผมไม่ต้องการเงินของคุณหรอกนะยูริ” พ่อเลี้ยงหนุ่มปฏิเสธด้วยน้ำเสียงค่อนข้างแข็งห้วน แต่พอเห็นใบหน้างามของผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าถอดสีเผือดเล็กน้อย ถ้อยวาจาที่เอื้อนในประโยคต่อมาจึงนุ่มนวลกว่าเดิมมาก
“เอาเถอะ หากคุณต้องการจ่ายค่าที่พัก ผมก็ไม่ขัดศรัทธา แต่ผมจะไม่รับเป็นจำนวนเงิน ผมจะให้คุณทำงานในไร่ให้ผมแทน คุณจะขัดข้องหรือเปล่าคร
