“ยูริจำไม่ได้หรอกค่ะว่า ฝันถึงเรื่องอะไรบ้าง”
รินรดาปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่ยอมหันไปมองใบหน้าคมเข้ม ซึ่งเผยความผิดหวังให้เห็นอย่างชัดเจนในความปากแข็งของเธอ
“เอาละยูริ ถ้าคุณไม่อยากพูด ผมก็จะไม่เซ้าซี้คุณอีกต่อไป ผมจะรอจนกระทั่งคุณพร้อมเปิดใจบอกความจริงกับผมทั้งหมด แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากให้คุณรับรู้ไว้ว่า คนในไร่กาแฟแห่งนี้ ทุกคนล้วนจริงใจและจะเป็นมิตร เป็นเพื่อนกับคุณเสมอ”
‘ยูริไว้ใจคุณคินเมื่อไร ยูริจะบอกความจริงกับคุณคินเมื่อนั้นค่ะ’
รินรดาลั่นวาจาตอบอยู่ในใจ ทว่าอาการภายนอกกลับนิ่งเฉย ไม่แม้แต่จะมองสบตากับผู้เป็นเจ้าของไร่ ซึ่งกำลังทอดมองเขม็งอย่างมีความนัย
เมื่อบรรยากาศภายในห้องเริ่มอึมครึมชวนให้อึดอัดใจ ป้ามิ่งหล้าก็ทำหน้าที่ทำลายบรรยากาศที่ทำให้หายใจไม่ออกด้วยกันทั้งสองฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นทางพ่อเลี้ยงคิวากร และหญิงสาวที่ชื่อรินรดา นางเดินไปหยิบชุดพื้นบ้านมาถือไว้ในมืออีกครั้ง ก่อนจะเ
