หลงนารี

ตอนที่10 ดูดนม

หลายอาทิตย์ผ่านไปจนใกล้จะถึงวันแต่งงาน ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อยด้วยฝีมือออแกไนซ์ฝีมือดีที่มีชื่อเสียงในด้านนี้โดยตรง นารีถูกจับเข้าคอร์สเจ้าสาวอาบน้ำแร่แช่น้ำนม ผิวที่ขาวสวยใส่อยู่แล้วกลับขาวใสออร่าเปล่งประกายอย่างน่าชวนมอง

“เดี๋ยววันนี้ช่วงสายทางออแกไนซ์จะนำชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้ามาให้คุณพยัคฆ์กับคุณนารีได้ลองสวมใส่เพื่อเช็คความเรียบร้อยอีกครั้งค่ะ” พี่จวงสาวใช้ผู้ช่วยนมวาสที่รับโทรศัพท์เมื่อสักครู่รายงานให้คุณหญิงรัศมีได้ทราบ พลางขยับตัวนั่งลงเข้ามานวดผ่อนคลายให้คุณคุณหญิงรัศมีเหมือนเช่นทุกวัน

พยัคฆ์ที่เดินลงมาจากชั้นบนบังเอิญได้ยินสิ่งที่พี่จวงพูดจึงเอ่ยปากอย่างตัดรำคาญ “ผมไม่ว่างนะครับคุณแม่ผมมีธุระสำคัญ”

“หยุดแล้วฟังนะพยัคฆ์ ไปยกเลิกธุระของแกก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนไปมากกว่านี้” คุณรุจที่เดินเข้ามาตวัดสายตาเอ่ยอย่างบังคับลูกชายด้วยใบหน้าที่เรียบตึง นั้นยิ่งทำให้พยัคฆ์มีอคติกับเด็กสาวเข้าไปใหญ่ ขาที่กำลังก้าวพ้นที่พักเท้าเปลี่ยนมายกถีบแจกันราคาแพงใบใหญ่จนมันแตกเสียหายด้วยอารมณ์ไม่สนโลกของคนอารมณ์ร้อนอย่างพยัคฆ์

“ได้ครับคุณท่านรุจ ประดิษฐ์พิชัยสงคราม กระผมจะปฏิบัติตามคำสั่งอย่างไม่ปฏิเสธเลยครับถึงจะไม่เต็มใจเลยก็ตาม” ประโยคร้ายที่คนตัวโตเอ่ยอย่างประชดประชันและกิริยาก้าวร้าวที่พยัคฆ์แสดงออกมาเมื่อสักครู่ ทำให้คุณรุจแทบอยากจะปาหนังสือในมือใส่เจ้าลูกชายที่เอาแต่ใจยิ่งนัก นารีได้แต่ก้มหน้าเม้มปากจนแน่น เธอมองเห็นอนาคตรำไรอย่างไม่ต้องคิดเสียให้ยากหรือไม่ต้องไปพึ่งหมอดูที่ไหนว่าเธอจะรอดหรือจะร่วง

นารีกับพยัคฆ์ที่อยู่ในห้องลองชุดถูกจับใส่นั้นเปลี่ยนนี่จนทุกอย่างลงตัวดูดีไปหมด ชุดที่ตัดมาพอดีตัวอย่างไม่มีที่ติโดยไม่ต้องแก้ไข้อะไรเพิ่ม ถ้าจะเพิ่มก็แค่อยากให้เจ้าบ่าวอย่างคุณพยัคฆ์เพิ่มรอยยิ้มให้มากๆกว่านี้สักหน่อย เพราะวันนี้ทั้งวันเค้าหน้าตึงจนแอแกไนซ์แทบไม่กล้าขยับขาเข้าใกล้กลัวกันหัวหดไปหมด

“ทำไมถอดไม่ได้นะ พี่นาค่ะรบกวนช่วยดึงซิปด้านหลังให้นารีหน่อยได้ไหมคะ” ปากเล็กตะโกนมาจากด้านในห้องลองชุดร้องขอความช่วยเหลือโดยไม่รู้ว่าออแกไนซ์ทั้งสามเดินออกไปทำธุระนอก

แกร๊ก!

“พี่นาค่ะ นารีดึงซิปไม่ได้ช่วยนารีทีค่ะ” หลังขาวที่อยู่ในชุดวิวาห์หันหน้าเข้าฝาผนังสีครีม ส่วนหลังบางนั้นก็หันหลังให้กับประตู โดยเธอเข้าใจว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องคือพี่นาออแกไนซ์ที่เธอร้องขอความช่วยเหลือเข้ามาปลดซิปด้านหลังให้เธอ

“ค่อยโล่งหน่อยค่ะ นารีหายใจแทบไม่ออ…”

อ๊ะ!

เสียงอุทานอย่างตกใจของคนที่อยู่ในชุดเจ้าสาว อยู่ๆเธอก็รู้สึกเหมือนมีมือสอดเข้ามาคลำที่หน้าอกของเธออย่างตั้งใจ จนนารีรีบหมุนตัวหันหลังกลับไปเผชิญเพื่อตำหนิด้วยความโมโห

“พี่พยัคฆ์”

“ใหญ่กว่าที่คิดนะ” พยัคฆ์รีบดึงเกาะอกให้ลดลงกองทิ้งไว้ใต้ราวนมอย่างถือวิสาสะ สายตาจ้องมองเหมือนเจอของล้ำค่าที่ถูกใจ ความงดงามของดอกบัวตูมคู่สวยทำให้พยัคฆ์ตาพร่ามัวขึ้นมาเสียดื้อๆ ความเต่งตึงความขาวผ่องของหน้าอกที่อวบอัดทำให้พยัคฆ์อดใจไม่ไหวที่จะสูดดมลิ้มลองมัน

อื้อ!

ความสวยของอกสาวช่วยดึงดูดภมรเพศผู้อย่างพยัคฆ์ให้โน้มใบหน้าสากเข้ามาดอมดม หลังจากดอมดมจนชุ่มใจชื่นปอด ลิ้นร้ายลิ้มรสด้วยปลายลิ้นสัมผัสตวัดเลียเม็ดทรวงสีสวยอย่างตะกละตะกลามจนไตตึงแข็งขึงตื่นตัวขึ้นอย่างน่าขย่ำ ความใหญ่ในยามนี้ถูกครอบงำไปด้วยปากหยักที่ดูดดุนดูดดึงอย่างเอาแต่ใจ

“พะ…พอแล้วค่ะพี่พยัคฆ์” เสียงห้ามที่สั่นในยามที่เจอความร้ายกาจของลิ้น ไม่ทำให้ลิ้นร้ายหยุดลงในทันทีกลับเพิ่มแรงดูดด้วยความปรารถนาอย่างเร่าร้อนพลางส่งมือสากซุกซนช่วยเค้นคลึงบีบคั้นหน้าอกอีกข้างที่มันยังว่างให้นารีเสียวซ่านไปถึงทรวงเล่นๆ

“อ้าวหายไปไหนกันหมด?ตาพยัคฆ์นารีลูกอยู่ในห้องรึเปล่า”

เสียงคุณหญิงรัศมีที่เปิดประตูเข้ามาเอ่ยเรียกหาแต่ไม่มีเสียงสะท้อนตอบกลับมาเลยสักคน จะให้นารีตอบโต้ส่งเสียงร้องบอกคุณหญิงได้ยังไง เพราะตอนนี้ปากของเธอโดนปิดป้องด้วยปากหยักของเสือร้ายจนเธอแทบจะหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ ดวงตากลมโตกะพริบเปลือกตาขึ้นลงอย่างถี่ๆด้วยความตื่นตระหนกตกใจอีกครั้ง เพราะในยามนี้กรงเล็บแหลมคมกำลังป้วนเปี้ยนหยอกเย้าอยู่กับดอกไม้แรกแย้มของเธอ ที่ไม่เคยมีใครได้เฉียดใกล้หรือแตะต้องมัน