Meltem'den
Sabahın ilk ışıkları odanın karanlığını yavaşça dağıtıyordu. Göz kapaklarım ağır ağır aralandı ve ilk hissettiğim şey, vücudumu sıkıca sarmış olan güçlü kolların varlığıyıdı. Düngece yaşadıklarımın gerçekliğiyle üzerimdeki mahmurluk aniden yok olmuştu. Şu anda çıplak bir şekilde bir adamın kollarındaydım. İçten içi yaptığım bu şeyin çılgınlık olduğunun bende farkındaydım. Adam hakkında hiç bir şey bilmesende ona öyle bir kapılmıştım ki kendimi bu yatakta bulmuştum.
Riccardo’nun kollarında olmak tuhaf bir şekilde huzur vericiydi. Başımı hafifçe kaldırdım, derin nefes alışlarını duyabiliyordum. Kafamı hafifçe kaldırdığımda Riccardo’nun uyanık olduğunu fark ettim. Gözleri yarı kapalıydı, ama yüzündeki ifade dikkatliydi. Sanki gecenin izlerini okuyormuş gibi gözlerini bana dikti.
