Kendimi yine ayın aydınlattığı o kasvetli koridorda bulmuştu. Kabus gördüğümün bilincindeydim. Tekrar o koridoru arşınlayıp o lanet odaya girmiştim. Kıpırdayamıyordum, kolları etrafımı sarıyordu, gözlerim karanlığa doğru kayarken, boğazımdan bir çığlık koptu. o pis elleri bedenimi o kadar sıkı sarıyordu ki nefes alamıyordum. Murat’ın yüzü belirginleşiyor, onun karanlık gözleri beni içine çekiyordu. Bir yandan çırpınıyor bir yandan çığlık atıyordum. Her defasında yaşadığım bu işkence bittikten sonra uyanırken bu sefer ilk defa ondan kaçabilmiştim. Kapıyı açıp tekrar koridora çıkıp canhıraş kaçıyordum. Ama adımlarım ne kadar hızlanırsa hızlansın, Murat’tan kaçamıyordum. Her defasında olduğu gibi Murat’ın gölgesi üzerime çökmeye başladı.Sanki bir şey beni karanlıktan çekip almıştı. Biri omzu
