Chapter 12 คุ้นหน้ายิ่งนัก
“อะ...เอ่อ”
ซูเยี่ยนถึงกับติดอ่างไปชั่วขณะเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเฉินฮ่านหลานในระยะกระชั้นชิดโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ทว่าคนตัวโตกลับส่งยิ้มกว้างจนดวงตาคมของเขาเล็กหยี
ตึก! ตึก! ตึก!
หัวใจถึงกับกระตุกแรงแทบกระโจนออกมานอกอก นะ...นี่มันรอยยิ้มสังหารชัดๆ ให้ตายเถอะ...นางแทบจะควบคุมหัวใจตัวเองไม่ได้แล้ว
พลันใบหน้าของซูเยี่ยนก็แดงระเรื่อไปถึงใบหู ร่างกายร้อนผ่าววูบวาบราวกับเลือดและปราณในร่างจะแตกซ่านเสียกระนั้น
“ข้าเคยพบเจ้ามาก่อนหรือไม่”
ฮ่านหลานเอ่ยขึ้น ยังผลให้คนตัวเล็กถึงกับอ้าปากค้าง กะพริบเปลือกตาปริบๆ อย่างไม่รู้จะทำอย่างไรกับสถานการณ์ที่จวนตัวเช่นนี้
“ตะ...ตะ...ใต้เท้าคงจำผิดคนแล้วเจ้าค่ะ ข้าไม่เคยพบใต้เท้ามาก่อนอย่างแน่นอน”
ตอบออกไปแล้วก็ถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก้มหน้างุดไม่กล้ามองหน้าเขา จึงไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังกลั้นหัวเราะจนสุดกำลัง
ดูเอาเถ
