“ปละ ปล่อยข้า” นางร้องประท้วง
แต่เจิ้งหวนหาได้ใส่ใจฟัง เขาทั้งฉุดแกมลากลั่วฟางเซียน เพื่อหลบวิถีลูกธนูไฟซึ่งพุ่งออกจากจุดลับตา และลูกหนึ่งหวิดปักหัวไหล่หญิงสาว
ทั้งธนูไฟและเสียงคำรามก้องกังวานทำให้ลั่วฟางเซียนสั่นเทาไปทั้งร่าง กระนั้นนางยังดิ้นขัดขืน ด้วยอยากรู้เหลือเกินว่าภายใต้หน้ากากเขาปีศาจ ซ่อนใบหน้าบุรุษใดเอาไว้ มันจะงดงาม หรืออัปลักษณ์ชวนให้พรั่นพรึง
“พี่หวน!”
ลั่วฟางเซียนเรียกชื่อคนที่ช่วยนางเอาไว้ และสงสัยเหลือเกินว่าเขาโผล่เขาโผล่มาที่นี่ได้อย่างไร
“เป็นพี่เอง เจ้าได้รับอันตรายหรือไม่”
เมื่อเขาถาม ลั่วฟางเซียนพลันเกิดความกระดากอาย ทั้งรู้สึกว่าตนเป็นหญิงที่ไม่คู่ควรกับบุรุษคนใด นางแปดเปื้อนเกินที่เจิ้งหวนจะอุ้ม และกอดเอาไว้ด้วยความห่วงใยเช่นนี้
“ข้าทำสำเร็จแล้ว ถานป๋อ ถูกพิษจากกำไลสยบมังกร” ฟ่านลั่วเซียน เลือกพูดถึงสิ่งที่นางภูมิใจ
ยามนั้น เจิ้งหวนไม่อยากทำให้ความด
