วัยร้ายบำเรอรัก

ตอนที่ 5 ชื่อตอน บนรถประจำทาง 25+

ขากลับบ้านนั้นเอมิต้องนั่งรถเมล์ บ้านพักของครอบครัวของเธอต้องขึ้นไปบนเขาเล็กน้อย เพื่อสะดวกแก่การทำงานของคุณพ่อ งานนี้ได้เงินเดือนดี หากหางานใหม่คุณพ่อก็อายุเยอะเกินไปแล้ว​ พวกเธอสองคนแม่ลูกก็ต้องให้กำลังใจแก่คุณพ่อ ไปไหนไปด้วยกัน ครอบครัวเรามีกันแค่สามคนเอง เธอไปบ้านเพื่อนในวันแรกของการไปโรงเรียน ก็จะนั่งรถผ่านโรงเรียนไปก่อน แล้วมารอกลับบ้านด้วยรถเมล์ประจำทางตอนค่ำๆแล้ว

วันนี้เธอโทรไปบอกแม่ว่าถ้าค่ำอาจจะค้างบ้านเพื่อน ซึ่งคุณแม่ก็ไม่มีปัญหา ขอแค่โทรไปบอกนิดนึง

"พรุ่งนี้ก็วันหยุดสองวัน เสาร์ อาทิตย์ ยาวๆไปค่ะคุณลูก"

เวลาค่ำความมืดเริ่มโรยตัวลงมา หนาวๆนิดๆ หมอกเริ่มลงแล้ว เพื่อนๆมายืนส่งเธอที่ป้ายรถเมล์

"บ้ายบายเอมิ วันจันทร์เจอกันนะ "

"บ้ายบาย วันจันทร์เจอกันค่ะเพื่อนๆ "

มือยังโบกหาเพื่อนอยู่เลยตอนเดินขึ้นรถ หมอกเริ่มลงแล้วกระจกรถเป็นฝ้านิด ๆ เธอเดินขึ้นรถไป ด้านหน้ามีผู้สูงอายุเยอะกว่าเธอ มีคุณลุงแก่ๆนอนกรนดังๆ

เอมิเลยเดินจะไปนั่งด้านหลัง แต่ว่ายังไม่ทันได้นั่ง พักนึงป้ายรถเมล์จอดที่หน้าโรงเรียนของเธอ มีนักเรียนเดินขึ้นมาบนรถจำนวนมาก เธอไม่ได้สังเกตอะไรนัก พักนึงเธอก็ถูกเบียด เธอถูกห้อมล้อม

เธอถูกล้อมรอบไปด้วยอันธพาลในคราบนักเรียน บนรถประจำทางสายหนึ่งที่จะพาเธอกลับบ้าน เธอโดนเบียดแรงๆด้วยชายคนหนึ่งที่มีหน้าตาหล่อเหลา

ชายคนนี้เดินเข้าไปนั่งด้านหลังข้างใน เธอพบเค้าแล้วในช่วงเช้าที่โรงเรียน บรรยากาศรอบตัวของตานี่มันอันธพาลชัดๆ

ร่างโปร่งกระชากดึงเธอที่ยืนอยู่บนรถประจำทางให้นั่งลงบนตักของตัวเอง แล้วที่ว่างๆข้างๆของหมอนี่ก็มีคนนั่งตามลงมาติดๆ รอบๆเก้าอี้ด้านหลังก็มีคนยืนขึ้นหันหลังยืนบังตัวเธอไปจากคนที่อยู่ด้านหน้า และบังเธอไปจากสายตาของคนขับรถอีกด้วย

"นายปล่อยนะ "

พริบตาเดียวที่ขัดขืนมือที่ใหญ่กว่าก็ตะปบลงที่หน้าอกของเธอแรงๆ จนเอมิร้องออกมาเบาๆด้วยความอาย

"นี่นาย..ปล่อยฉันนะ..."

คนตัวเล็กพยายามแกะมือใหญ่กว่าออกจากหน้าอกของเธอ และพยายามดิ้นรนขึ้นมา

"หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากให้คนข้างหน้ามองเห็นเธอถูกลวนลาม "

ร่างแข็งแรงกว่ากระซิบข่มขู่เธอ กลิ่นน้ำหอมลอยมานิดๆ มือหนาลูบไล้เธอไปมาบริเวณหน้าอก วงแนแกร่งรัดเธอแน่นหนา คนข้างหลังของเธอใช้ริมฝีปากขบกัดใบหูของเธอเบาๆ ส่งเสียงหายใจดังฟืดฟาด

มือข้างหนึ่งแกะกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอออกแล้วล้วงมือลงไปในเสื้อชั้นใน ใช้นิ้วมือขยำดึงยอดอกของเธอเบาๆจนเหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งพล่าน นี่เป็นครั้งแรกที่กายสาวของเธอเคยโดนสัมผัสความรู้สึกแปลกๆก็เกิดขึ้นมาทันที เอมิร้องลั่นขึ้นมา

"อื้อ...ปล่อยนะ...เอามือออกไป"

ร่างบางเอามือปัดมือหนาออกไปพัลวัล พยายามดึงมือร้อนๆออกไป แต่ไอ้หมอนี่ก็ใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ขยำขยี้ที่ยอดหัวนมของเธอติดหนึบ เมื่อพยายามปัดออกไปก็กลายเป็นว่าเธอกำลังช่วยหมอนี่ดึงรั้งหัวนมของตัวเองออกจากตัว เสียวซ่านหนักขึ้นไปกว่าเดิมอีก

ร่างบางหอบหายใจถี่ตาแดงๆ มือร้อนๆอีกข้างล้วงลงไปใต้กระโปรงของเธอ กดนิ้วลงที่ใจกลางหว่างขาของเธอ จนร่างบางสะดุ้งเฮือก

"อื้อ...ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ "

"อย่าเสียงดังซิ คนข้างหน้าจะเห็นนะว่าเธอโดนอะไรอยู่ หรืออยากให้โชว์ "

ร่างบางโดนปิดปากด้วยมืออีกข้างหนึ่งที่เลื่อนขึ้นมาจากอกของเธอ ร่างหนาดึงมือออกช้าๆแล้วยกขึ้นมาเลียแล้วจูบแก้มของเธอเบาๆ

"เดี๋ยวลงรถเมล์นะ ป้ายหน้าเลย"

ร่างข้างหลังของเธอกระซิบ มือก็สะกิดให้คนข้างๆของเธอลุกออกไป คนที่บังเธอก็ขยับออกเป็นทางยาว ร่างบางรีบลุกขึ้นมากดกริ่ง พอรถจอดได้เธอก็รีบลง เมื่อลงรถมาได้เธอก็รีบวิ่งอย่างไม่คิดหันไปมองข้างหลังอีก

อากาศเริ่มมืดลงมีแสงไฟส่องสว่างทางไม่มาก เธอไม่ได้มองว่าใครตามเธอมาอีกหรือไม่ เอมิแข็งใจวิ่งหนีไปก่อนอย่างไม่รู้ทาง ร่างหลายร่างเดินลงรถเมล์ตามหญิงสาวช้าๆอย่างไม่เร่งรีบ จวบจนรถประจำทางออกตัวออกไป ร่างทุกร่างจึงวิ่งลงเนินไปอีกทาง กระโดดลงทางลัดกันพัลวัลแล้ววิ่งไปดักหญิงสาวด้านหน้าอย่างเร็วจี๋

ร่างสาววิ่งไปตามทางจนสุดทาง แล้วจึงค่อยหันไปมองด้านหลังว่าไม่มีใครตามมาจึงหยุดหายใจอย่างโล่งอก แล้วค่อยๆเดินลงไปหาทางขึ้นรถประจำทางเอาข้างหน้า ไม่อยากกลับไปทางเก่า ร่างบางเดินมั่วๆไปในความมืดสลัวเสียงเดินของตัวเองดังในความมืด ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกรวบเอวเอาไว้ เมื่อถึงทางลงเนินที่ด้านหนึ่ง

"จะหนีไปไหน"

ร่างหล่อเหลากอดเธอแน่นแล้วกระซิบเสียงแหบพร่า รอบตัวเธอมีแก๊งของชายหนุ่มอยู่ล้อมรอบ คนหนึ่งถือมีดจี้เธอที่หน้าข่มขู่เธอขึ้นมา

"ถ้าวิ่งอีกครั้งเธอตายแน่ เดินตามพวกเรามาดีๆ จะถึงบ้านของเราแล้ว"

ร่างบางสั่นระริกน้ำตาคลอเบ้า ร่างบางโดนผลักให้เดินไปตรงกลาง จนมาถึงบ้านหลังหนึ่งที่เล็กๆน่ารัก มีสวนสวยงามรั้วรอบขอบชิดมีพื้นที่พอสมควร เธอโดนผลักให้เดินเข้าไปด้านใน จนพบห้องโถงขนาดใหญ่ คนรอบตัวของเธอก็แยกย้ายกันไปนั่งลง บางคนถลาไปหาเกมส์กด บางคนแยกย้ายเข้าห้องที่เรียงยาวๆต่อๆกันไป ร่างเธอถูกผลักให้เดินขึ้นไปบนบันไดขึ้นชั้นสอง

"เดินขึ้นไปไวๆ "

ร่างด้านหลังของเธอตะคอกแล้วชักมีดจี้เอวเธอเบาๆ เธอจึงต้องบังคับขาของเธอมห้เดินขึ้นไปเรื่อยๆจนพบห้องนอนที่ด้านบน ร่างหนากดเธอแนบไปกับผนัง มีคนเดินตามมาไขกุญแจให้แล้วก็รีบลงบันไดไป เธอถูกดันเข้าไปในห้องนอนหรูหรา ร่างหนาหันหลังปิดประตูแล้วรุกไล่เธอจนไปติดเตียงนอนสีดำ เตียงนุ่มนิ่ม มือหนากดรีโมตแอร์เบาๆ อากาศเย็นฉ่ำขึ้นมา เอมิกระถดตัวหนีร้องตะโกนลั่นขึ้นมา

"นายจะทำอะไร ปล่อยฉันกลับบ้านเถอะ "

"ไม่ทำอะไรหรอกขอจูบนิดนึง ถ้ายอมดีๆจะปล่อยกลับบ้านไป โอเคป่ะ "

"จริงๆนะ ถ้าฉันยอมให้จูบนายให้ฉันกลับบ้านนะ"

"อือ "

ร่างหล่อเหลายิ้มเจิดจ้ามีเขี้ยวน้อยๆโผล่ออกมาที่ริมฝีปาก เอมิหลับตานิดๆนั่งนิ่งๆลงบนเตียงแบบอายๆ ร่างหนาโถมเข้ามาคล่อมนิดๆ ใช้ฝ่ามือเชยคางมนขึ้นมาเบาๆ เอมิสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นๆกดทับริมฝีปากของตัวเอง แล้วก็ตามมาด้วยเรียวลิ้นอุ่นร้อนตวัดเข้ามาในโพรงปากของตนจนร้องครางขึ้นมา

"อื้อ..."

เรียวลิ้นหนาๆร้อนๆลุกล้ำเข้ามาในโพรงปากนุ่ม เหมือนมีกระแสไฟฟ้าช็อตเข้าที่ร่างกาย ร่างบางสั่นกระตุกนิดๆ หายใจหอบถี่ฝ่ามือขยุ้มชายเสื้อชายหนุ่มแน่นๆ

"อื้อ อ่า...จุ้บ...แฮ่กๆ "

ร่างหนาตาปรือกดจูบหนักๆตวัดไปมา แล้วบดเบียดกายลงที่กลางร่างนุ่มนิ่มอย่างหื่นกระหาย

" อื้อ ...."

ร่างหนามีกลิ่นหอมของกลิ่นน้ำหอมผู้ชายกลิ่นเย้ายวนพาเคลิ้มฝัน ร่างบางปรือตาฉ่ำหวาน ในโพรงปากเต็มไปด้วยน้ำลาย ลิ้นหนาๆลุกล้ำตวัดไล้ชิมไปทั่ว มือหนาๆนิ่มๆก็ลูบไล้ไปตามร่างกายนุ่มนิ่ม มือร้อนๆแอบปลดกระดุมเสื้อแล้วซุกลงไปบีบยอดอกเล็กๆ ถูหัวนมน้อยๆกับนิ้วโป้งและนิ้วชี้ปั่นมันขึ้นมาจนร่างสาวแอ่นอกขึ้นลอยตามมือขึ้นมา

"อื้อ....."

ดวงตาโยชิฉ่ำเยิ้ม มือไม้ซุกซนลูบไล้ไปทั่วตัวของหญิงสาวจนร่างสาวร้องครางฮือขึ้นมา