Pagkatapos kantahin ng aking kaibigan ang awit na sinulat ko noon ay biglang bumalik sa aking isip ang pagdududa ko sa aking ina.
"Oh, pare, tumahimik ka na naman," puna sa akin ni Alfred nang mapansin niya ang pagtingin ko sa kawalan.
Tumingin ako kay Alfred. "Naalala ko lang kasi ang mga dahilan sa akin ni nanay kung bakit hindi namin dinadalaw si tatay sa sementeryo," tugon ko sa aking kaibigan.
Napabuntong-hininga ang aking kaibigan habang nakatingin sa akin.
"Pare, kung hindi mawala ang pagdududa mo. Bakit hindi mo ipabuklat ang death certificate ng tatay mo? Nang malaman mo kung ano talaga ang ikinamatay ng tatay mo." Ngumiti si Alfred at muling nagsalita. "At isa pa p'wede nating ipahanap sa kakilala ko sa sementeryo kung saan nakalagay ang buto ng tatay mo," mungkahi ng aking
