“ถวายบังคมองค์ชายจิ่นเหิง ไม่ได้เจอกันนานเลยพ่ะย่ะค่ะ” จางไป๋เจี้ยนปรากฏตัวพร้อมกับผู้ติดตามยี่สิบคน ร่างสูงยืนนิ่งมองผู้มาใหม่ด้วยแววตาเรียบนิ่งไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ
“ข้าก็นึกว่าใคร ท่านประมุขพรรคมารเองหรือ” จิ่นเหิงยกยิ้มเพียงนิดที่มุมปาก
ไป๋เจี้ยนยกยิ้มอย่างเสแสร้ง แกล้งทำตัวนอบน้อมก้มหัวลงเร็วไว
“ข้าเสียมารยาทแล้ว องค์ชายจิ่นเหิงลงมาเยือนโลกมนุษย์ทั้งที ข้าต้อนรับองค์ชายไม่ดีเช่นนี้แล้วน่าตำหนิไม่น้อย” ไป๋เจี้ยนแสร้งตีหน้าซื่อ
ร่างสูงมองการกระทำที่น่าสะอิดสะเอียน แต่ก็ข่มความขุ่นเคืองลง ยกยิ้มคล้ายปกปิดความคิดบางอย่าง “เช่นนั้นแล้วข้าควรไปเยี่ยมเยือนตระกูลจางเสียหน่อย” จิ่นเหิงสบนัยน์ตาสีแดงเพลิงที่ส่องประกายแวววับเพียงเสี้ยววินาทีที่ไม่อาจปกปิดชายหนุ่มตรงหน้านี้ได้เลย ไป๋เจี้ยนรู้สึกตกใจไม่น้อย แต่ก็สามารถเก็บสีหน้าอาการได้ทัน แม้ไม่คาดคิดว่าองค์ชายปีศาจจะกล้าเอ่ยว่าจะไปเยือนจว
