คามินอุ้มเด็กสาวเดินผ่านหน้าห้องอาหารไปหวังจะพาขึ้นไปอาบน้ำอย่างที่ใจนึกแต่ดูเหมือนเด็กน้อยจะตาไวมองไปเห็นห้องอาหารพอดีแล้วดีดดิ้นให้เขาปล่อย
"จะไปไหนหนูหิว~" ที่รักพูดรัวเร็วน้ำเสียงตื่นๆ เพราะคามินเล่นอุ้มเธอผ่านห้องอาหารหน้าตาเฉยถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าห้องอะไรอยู่ตรงไหนแต่เธอก็ตาไวมากพอที่จะเห็นห้องอาหารก็แล้วกัน
"ต้องอาบน้ำก่อนถึงจะกินได้" เขาไม่ยอมปล่อยเธอลงง่ายๆ พร้อมกับเงยหน้าบอกเสียงเรียบแต่แฝงความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่น้อย
อันตราย..ผู้ชายคนนี้อันตรายมาก!
"ไม่เอา..ปล่อย~" ที่รักเริ่มดิ้นแรงๆ จนเขายอมปล่อยเธอลงยืนกับพื้นเย็นๆ ก่อนที่ที่รักจะถอยหลังห่างออกจากร่างสูงหลายก้าวแล้วเฉมองไปที่ห้องอาหารแทนการสบสายตาคมที่มองเธอเหมือนรู้ทันความคิดของเธอตลอดเวลานั่น
"ค่อยอาบทีหลังได้ไหม~ หนูหิวมากเลย~" ว่าแล้วที่รักก็รีบวิ่งปรู๊ดเข้าไปที่ห้องอาหารจนเขาคว้าเอาไว้ไม่ทัน
"ฮึ่ม! ..เอาตัวรอดเก่งนักนะ
