“ไม่รู้ล่ะ ถ้ากุ๊กไม่ตอบเราถือว่าเราคบกันแล้วนะ” สุดท้ายโกกิก็เป็นคนรวบรัดตัดบทออกมาเอง และในตอนที่ผมพยายามจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อให้เธอเข้าใจ ทว่า คนตัวเล็กตรงหน้ากลับทำเรื่องไม่คาดฝันด้วยการเขย่งปลายเท้า วางมือทั้งสองข้างลงบนไหล่ผมอย่างถือวิสาสะ ก่อนจุมพิตเบาๆ ที่ข้างแก้มเพื่อคล้ายกับยืนยันคำพูดของตัวเอง ไม่ใช่แค่การกระทำแต่มันรวมไปถึงคำพูดของเธอด้วยเช่นกัน
“ตกลงตามนี้แล้วนะ คิกๆ”
กึก…
เสียงฝีเท้าของใครอีกคนเรียกความสนใจจากสายตาผมให้หันมอง ก่อนพบเข้ากับร่างสูงของใครคนหนึ่งพร้อมด้วยหญิงสาวที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาดี ทั้งที่เราไม่ได้อยู่ใกล้กัน แต่ผมกลับมองเห็นแววตาของพี่เก้าชัดเจน มันต่างจากเมื่อคืนที่เธอบอกชอบผม แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกในแบบที่ผมอ่านไม่ออก และถ้าให้เดา เธออาจจะเห็นหรือไม่ก็คงได้ยินเรื่องที่โกกิพูดและทำใส่ผมแน่ๆ
“ไปก่อนนะกุ๊ก แล้วเจอกันจ๊ะ” สายตาผมกำลังมองพี่เก้าอยู่ แต่ไม
