‘ผมอยากให้พี่คนนั้นลองครับ’
หน้าฉันชาเหมือนเวลาถูกหมัดหนักๆ ของคู่ต่อสู้บนสนามน็อกเอ้าท์กลางอากาศ ร่างกายตอบรับคำพูดดังกล่าวด้วยการสะบัดแขนอย่างแรง ทว่า ไอ้ลูกเจี๊ยบกลับไปไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น แถมยังสวมวิญญาณตุ๊กแกแกะแขนฉันหนึบยิ่งกว่ากาวตราช้าง
“ผู้ชายเหรอคะ?” พนักงานเอ่ยถามคล้ายกับสงสัย สายตาของเธอมองมาที่ฉันด้วยแสดงความแปลกใจอย่างสุดๆ ออกมาให้เห็น
“พี่เขาเป็นผู้หญิงครับ” แต่ความสงสัยของพนักงานหญิงกลับถูกทำให้กระจ่างด้วยคำพูดฉะฉานของกุ๊ก ซึ่งพยายามออกแรงดึงยื้อฉันให้เดินกลับมาที่ซุ้มเครื่องสำอางแบรนด์ดังกล่าว
“ปล่อยข้านะ!” ฉันพยายามปรามเขาให้หยุด แต่เขาก็ไม่ฟัง
บอกเลยว่าชีวิตนี้สิ่งที่ฉันขนาดยิ่งกว่าการมาเดินห้างสรรพสินค้าก็คือ เครื่องสำอางนี่แหละ พอเห็นทีไรฉันก็อดนึกถึงคำต่อว่าพวกนั้นไม่ได้สักที
‘เก้าทาปากไมอ่ะ คิดว่าสวยเหรอ?’
‘ทาปากไปก็เท่านั้น เหมือนตุ๊ดเลยว่ะ ไอ้ลูกไส้เดือน!’
