“แถมยังสามารถเข้ามาในครัวตอนไหนก็ได้ สนใจไหม?”
“…”
“ถ้าได้เก้าเข้ามาช่วยงาน คงจะเรียกลูกค้าได้ดีโคตรๆ”
“เรื่องนั้นข้าไม่…” พอได้ฟังจุดประสงค์ของอีกฝ่าย ฉันเลยพยายามจะบอกปัดออกไป แต่ว่า
ตึง! เพล้ง!
“ว๊ายยย!” เสียงพังข้าวของดังขึ้นก่อนตามมาด้วยเสียงหวีดร้องของลูกค้าผู้หญิงภายในร้าน ทำเอาพี่โจ๊กที่เพ่งความสนใจมาทางฉันในตอนแรก รีบรุดออกจากห้องครัวไปที่หน้าร้านทันที
แน่นอนว่าฉันเองก็ไม่ได้นิ่งเฉย รีบสาวเท้าเดินไวตามหลังเขาไปอย่างติดๆ
ที่หน้าร้านมีข้าวของบางส่วนอย่างเช่นโต๊ะและเก้าอี้ถูกพังให้ล้มลงไม่เป็นท่า ด้วยฝีมือของชายหนุ่มในชุดนักศึกษาซิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งหนึ่ง เขาดูไม่คุ้นหน้าฉันเอาซะเลย แต่กลับกันเสื้อช็อปที่เขาสวมอยู่กับตราสถาบันที่โดดเด่นนั่น ฉันกลับจำได้อย่างไม่รู้ลืม
เพราะว่าเสื้อเสื้อกับตราสัญลักษณ์นั่นน่ะ มันเหมือนของผู้ชายที่เคยเข้าทำร้ายฉันที่หลังร้านเค้กแห่งนี้เมื่อหลายว
