บทที่ 8
ระหว่างก้ม ๆ เงย ๆ อยู่กับเอกสาร แม้จะเกิดเหตุการณ์มากมาย ชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อไป ไม่ทำงานจะเอาอะไรกิน แม้จะต้องปั้นสีหน้าว่าไม่เป็นอะไรกับเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ
คืนงานเลี้ยงที่หลงเหยียนหายไปจากงาน ไม่มีใครถามถึงและกล่าวถึง เพราะคิดว่าเธอคงเสียใจที่ถูกแย่งผลงานไป จึงปลีกตัวออกไปจากงาน พอมาวันนี้กลับมาทำงาน ทุกคนจึงทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่กล่าวถึง ไม่พูดถึง เกรงว่าจะกระทบใจหลงเหยียน เพราะทุกคนก็ไม่อาจทำอะไรได้ ศาสตราจารย์จางเส้นใหญ่ในวงการขนาดไหนทุกคนรู้ดี หากไปทำอะไรให้ไม่พอใจ เตรียมตัวหางานใหม่ได้เลย ทุกคนจึงทำเพียงหลับหูหลับตาทำงานของตนเอง
“หลงเหยียน ดูนั่นสิ” เฉิงหยวนเรียกเพื่อนร่วมงานให้เงยหน้าขึ้นจากเอกสาร
หลงเหยียนเอียงคอมองราวกับถามว่ามีอะไร ปกติก็ต่างคนต่างทำงาน ไม่ค่อยมีใครคุยกันสักเท่าไร
“เธอรู้ไหมนั่นใคร คุณหวงไง ประธานบริษัท หวงอินดัสตรี จำกัด เจ้าของหุบเขาลู
