Draven ฮันเตอร์ EP.1 ไม่มีบุญ

2079 Words

แนะนำตัวละคร ฮันเตอร์ นอร์ มาเฟียหนึ่งในแก๊ง Draven อายุ 33 ปี ส่วนสูง 178 มีรอยสักที่แขนขวาเป็นรูปงูดอกไม้และหัวกะโหลก เขาเป็นหนุ่มเพลย์บอยที่สาวๆมากมายต่างหมายปอง และเขาเองก็มีนิสัยรักสนุกไปวันๆเช่นกัน ส่วนน้องสาวคนเดียวของเขาชื่อ ซัลลี่ นอร์ วิว วรดา จารุภา อายุ 26 ปี ส่วนสูง 158 เธอเป็นเจ้าของร้านขนมเค้กแห่งหนึ่งที่ใครๆก็ต่างรู้จัก มีน้องสาวต่างแม่ชื่อ ณิชา จารุภา ไฮ มือขวาคนสนิทของฮันเตอร์ เขาคือแฝดคนพี่ แฮก มือซ้ายคนสนิทของฮันเตอร์ เขาคือแฝดน้อง ตัวละครอื่นๆ เจอกันในเรื่องนะคะ 🙏🏻 ขอเสียงคนรอสาปเฮียเตอร์หน่อยค้าบบ อยากมีกำลังใจ🥹 EP.1 ไม่มีบุญ ภายในห้องนอนเงียบสงบ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้หญิงสาวที่ยื่นแขนออกมาจากผ้าห่มต้องรู้สึกตัวขึ้น ดวงตาสวยค่อยๆเปิดเปลือกตาเพื่อปรับการมองเห็น ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆข้าง และต้องสบถด่าขึ้นในใจเมื่อเห็นใครบางคนนอนอยู่ข้างกาย “ฉิบหาย!” วิวสบถด่าในใจจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม แต่ไม่กล้าที่จะขยับตัวเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะตื่น ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายซ้ำในความทรงจำอีกครั้ง และสิ่งที่จำได้ดีคือตอนที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มจูบเขาก่อน อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆแต่ทำได้แค่เพียงนอนนิ่งเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอตื่นแล้ว ขณะเดียวกันโทรศัพท์บ้านที่วางอยู่บนหัวเตียงก็ได้ดังขึ้น แต่เธอเลือกที่จะไม่รับจนฮันเตอร์ที่หลับอยู่ต้องตื่น “วิว~ โทรศัพท์ดัง” “…” วิวยังคงนอนหลับตานิ่งจนสายตัดไป ฮันเตอร์ที่ตื่นแล้วจึงมองหานาฬิกาเพื่อดูเวลา เพราะวันนี้เขามีงานเช้าที่ต้องไปทำ “เชี้ยเอ๊ยลืมเลยว่ามีงาน” ร่างหนารีบลุกออกจากเตียงด้วยความลืมตัว จึงทำให้วิวที่หรี่ตาแอบมองอยู่เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขา “กรี๊ดดด!” “เฮ้ยอะไรวะ!” ฮันเตอร์ตกใจหันซ้ายขวาเพื่อดูว่าหญิงสาวตกใจอะไร “นะ..นายนั่นแหละ! ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนลุก!” วิวดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตาเอาไว้เพราะไม่อยากเห็นภาพที่ชวนอุบาทว์ตา ทั้งๆที่เมื่อคืนเธอพึ่งจะจับและปล่อยให้ของๆเขาเข้าไปในตัวเธอ “เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้ หึ” มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหาหญิงสาวและดึงผ้าห่มออก จนเห็นเรือนร่างของเธอ วิวจึงต้องใช้มือปิดเนินอกเอาไว้ “จะอายอะไร ก็เห็นกันหมดทั้งคู่แล้ว” “ไอ้บ้า! จะไปไหนก็รีบไปเลยไป!” “หึ ถ้าไม่ติดว่ามีงาน จะอยู่อุ้มไปอาบน้ำเพราะเธอคงลุกเองไม่ไหว” ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างชอบใจก่อนจะใส่เสื้อผ้าและเดินออกไปจากห้องนอน “ฉิบหายจริงอีวิว…” ย้อนกลับไปเดือนก่อน คลังใหญ่ ภายในคลังเก็บสินค้ามีชายหนุ่มห้ากำลังนั่งดื่มแอลกอฮอล์กันอยู่หลังจากที่พวกเขาพึ่งจะคุยงานกับลูกค้าเสร็จเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน หนึ่งในนั้นมี ฮันเตอร์ นอร์ หนุ่มเพลย์บอยที่ชอบหว่านเสน่ห์และควงสาวสวยทุกวันโดยไม่ซ้ำหน้า “ไอ้คัส ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้เด็กมึงรับใบประกาศเรียนจบ?” ฮันเตอร์เอ่ยถามขึ้น ฉุดให้มาร์คัสต้องมองมาที่เขาเพราะไม่รู้ว่าฮันเตอร์ไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน “มึงรู้ได้ไง?” “จะมีอะไรซะอีกนอกจากมันมีเด็กอยู่ที่มหาวิทยาลัยไง ไอ้นี่มันมั่วไปทั่วมึงก็รู้” เดลเวอร์พูดพลางยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นมากระดกดื่มปรายตามองฮันเตอร์เพื่อนรัก “ตีนเถอะครับ มีเด็กก็ใช่ แต่กูไม่มั่ว” ฮันเตอร์แก้ตัวทันควันเพราะถึงเขาจะชอบควงสาวๆ แต่ก็ไม่มั่วนอนไม่เลือกเหมือนที่เดลเวอร์ใส่ร้าย “ระวังโรคจะแดกเข้าสักวัน” ไดมอนด์ที่นั่งฟังอยู่นานพูดขึ้นเหมือนเป็นการเตือนเพื่อนรักอ้อมๆว่าอย่ามั่วให้มากนัก “กูสวมถุงครับ อีกอย่างกูเอาแต่ไม่เคยดูดปาก ห่างไกลโรคอยู่แล้ว” พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ อาเธอร์ที่ได้ยินอดที่จะส่ายหัวให้กับความมั่นหน้าของเพื่อนที่รู้จักมานานสิบปีไม่ได้ “กูจะรอดูวันที่ไม่มีใครเอามึงสักคน!” อาเธอร์พูดก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะ “ทำมาเป็นด่ากู ก่อนมึงจะมีเมียก็แดกไปทั่วเหมือนกูแหละไอ้ควายเธอร์!” ตะโกนด่าไล่หลังอาเธอร์ไปด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะหยิบแก้วของตนเองขึ้นมากระดกดื่มอีกครั้ง “พรุ่งนี้กูไปกับมึงนะไอ้คัส” “ไปทำไม?” “ไปส่องเด็กนักศึกษาไงครับ หล่อๆแบบกูมีแต่คนอยากได้ทั้งนั้นไปเดินโชว์ความหล่อสักหน่อย” “มั่นหน้าไอ้ควาย!” ไดมอนด์สบถด่าอย่างไม่มีเยื่อใย และลุกเดินออกไปจากโต๊ะอีกคนทำเอาฮันเตอร์ถึงกับอ้าปากค้าง เพราะถูกเพื่อนรักทั้งสองด่าเหมือนทำอะไรผิดซะอย่างนั้น “เชี้ย ด่ากูกันจัง! กูแค่จะไปส่องหญิงแม่งด่าเหมือนกูไปบีบก้นมัน!” “ก็สมควรที่จะถูกด่าละ” “เอ๊าไอ้เดล นี่มึงจะด่ากูอีกคนหรือไง” “เออ ไอ้ควาย!” “เขาบนหัวกูงอกละมั้ง” ถึงจะโดนเพื่อนๆด่าแค่ไหนก็ไม่เคยรู้สึกโกรธเลยสักนิด เพราะรู้ว่าแต่ละคนเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะไปไข่เรี่ยราดจนผู้หญิงตามมาขอให้รับผิดชอบเป็นพ่อเด็กเพราะท้องป่อง “อย่าสร้างความเดือดร้อนให้กูแล้วกัน” มาร์คัสพูดดักไว้ เพราะนิสัยของฮันเตอร์เป็นคนที่ชอบกวนประสาทคนไปทั่ว ขนาดพวกเขายังโดนกวนจนโมโห อย่างเช่นตอนที่กวนไดมอนด์จนโดนเผาบ้าน “คนหล่อๆแบบผมจะไปสร้างความเดือดร้อนอะไรให้คุณมาร์คัสล่ะครับ” “ประจำแหละมึง” เป็นอีกคนที่พูดจบแล้วก็ลุกเดินออกไป ตอนนี้ภายในโต๊ะจึงเหลือแค่เขาและเดลเวอร์เพียงสองคน “จะเดินหนีกูอีกคนไหม?” “ดะ..” “กูไม่ยอมให้มึงหนีกูก่อนหรอก!” ไม่ทันที่เดลเวอร์จะได้พูดจบ ฮันเตอร์ก็ดีดตัวเองลุกขึ้นและเดินออกมาจากโต๊ะทันที จึงมีเสียงด่าจากเดลเวอร์ตามไล่หลังมา “ไอ้ปัญญาอ่อน!” “แม่ง! วันห่าอะไรโดนพวกแม่งด่าทั้งวัน!” ฮันเตอร์ส่ายหัวและเดินไปที่รถด้วยความรวดเร็ว เมื่อเดินมาถึงรถจึงเห็นว่าลูกน้องคนสนิททั้งสองกำลังยืนพูดคุยกันอยู่โดยไม่ได้หันมาสนใจเขา “ไอ้แฝดนรก! มึงจะคุยกันอีกนานไหม?” “อ่าวนาย! มาแล้วไม่ให้สุ้มให้เสียงล่ะครับ” แฮก มือขวาที่เป็นแฝดน้องพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปเปิดประตูหลังให้เขา “ไม่น่ามีมึงสองตัวเป็นการ์ดจริงๆ” ส่ายหัวอีกครั้งก่อนจะขึ้นรถไป ไฮแฝดพี่จึงทำหน้าที่ขับรถและตรงกลับมาที่บ้านของฮันเตอร์ เช้าวันใหม่ มหาวิทยาลัยนานาชาติของไดมอนด์ เช้านี้ฮันเตอร์ตามมาร์คัสมาที่มหาวิทยาลัยจริงๆ และเหตุผลหลักที่เขามาก็เป็นเพราะอยากมาเชยชมนักศึกษาผู้หญิง เผื่อว่าจะได้กลับไปกินที่บ้านอีกสักคน “น้องๆเขามองกูเต็มเลยวะ” ฮันเตอร์พูดขึ้นในขณะที่กำลังเดินมากับมาร์คัสเพื่อไปที่สนามหญ้า “เก็บความบ้ากรามของมึงไว้หน่อย” “กูบ้ากรามตรงไหนครับ มีแต่น้องๆเขาทั้งนั้นที่จ้องจะกินกู” พูดพลางหันไปยิ้มให้กับนักศึกษาสาวสวยที่กำลังยืนถ่ายรูปกันอยู่ มาร์คัสทำได้แค่ส่ายหัวและเดินไปหาเด็กสาวของตน เมื่อเดินมาถึงจึงเห็นเด็กสาวที่ชอบเรียกเขาเหมือนเพื่อนเล่นกำลังยืนคุยอยู่กับชายหญิงวัยกลางคนอยู่ แต่เขากลับไม่ได้สนใจคนพวกนั้นเลยสักนิด เพราะมีอีกคนหนึ่งที่กำลังดึงดูดความสนใจของเขา นั่นก็คือพี่สาวสุดสวยของณิชา ที่มีชื่อว่า วิว วรดา “สวยฉิบ” ฮันเตอร์บ่นพึมพำพลางมองไปที่หญิงสาวด้วยความหลงใหล เขาไม่เคยรู้สึกถูกใจใครมากเท่านี้มาก่อน ความคิดก่อนหน้าที่บอกว่าจะมาดูนักศึกษาสาวหายไปชั่วขณะ เพราะตอนนี้เขาอยากทำความรู้จักกับหญิงสาวตรงหน้ามากที่สุด “มาทำไมเนี่ยพี่ฮันเตอร์!” ณิชาถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามากับมาร์คัส “...” ฮันเตอร์ไม่ได้สนใจที่ณิชาพูดเลยสักนิด เพราะกำลังเอาแต่มองไปที่วิว “น้ำลายหก” เสียงของอาเธอร์ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ฉุดให้เขาต้องหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นอาเธอร์กับเด็กของมัน “ใครวะ สวยฉิบ ถูกใจ อยากได้” “นั่นพี่วิวพี่สาวณิชาค่ะ แต่คนละแม่นะคะ ณิชามันยังไม่ยอมรับเธอเป็นพี่สาว” การ์ตูนให้คำตอบกับฮันเตอร์ทั้งๆที่เขาแทบจะไม่ได้อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร รู้แค่ว่าตอนนี้อยากทำความรู้สึกกับเธอให้ไวที่สุด “ใครอีกล่ะ?” เสียงดุดันเอ่ยถามขึ้น เสียงๆนั้นคือเสียงของวินัยบิดาของวิวและณิชาที่กำลังมองมาที่มาร์คัสและเพื่อนๆของเขา ณิชาทำการแนะนำทุกคนให้ทำความรู้จักกัน แต่ดูเหมือนว่าบิดาของเธอจะไม่ได้อยากรู้จักพวกเขาขนาดนั้น เมื่อฮันเตอร์เห็นณิชาเดินไปคุยกับมาร์คัสตรงอื่น เขาจึงถือโอกาสนี้เข้าไปทักทายหญิงสาวทันที “สวัสดีครับ” “สวัสดีค่ะ” “เป็นพี่สาวของณิชาเหรอครับ” “ค่ะ” เธอตอบกลับเพียงสั่นๆและหันไปมองทางอื่นต่อราวกับไม่ได้สนใจชายหนุ่มเลยสักนิด ทำเอาอาเธอร์ถึงกับเสียอาการเล็กน้อยเพราะไม่เคยถูกผู้หญิงที่ไหนเมินแบบนี้มาก่อน “ผมฮันเตอร์นะครับ คุณชื่อ..” “ถ้าไม่มีอะไรขอตัวนะคะ” เธอไม่แนะนำตัวแถมเตรียมจะเดินหนีเขาออกมา ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ณิชาเดินกลับมาพอดี “แหนะ! มาหน้าหม้ออะไรแถวนี้พี่เตอร์!” “อะไร หวงพี่สาวว่างั้น ไหนว่าไม่รับเขาเป็นพี่สาวไม่ใช่หรือไง?” ฮันเตอร์ถามกลับเพราะเมื่อกี้การ์ตูนพึ่งจะบอกว่าณิชายังไม่ยอมรับวิวเป็นพี่สาว “ชิ! จะทำอะไรก็ทำเถอะ!” “ขอเบอร์ไว้ได้ไหมครับ” ฮันเตอร์หันมาถามวิวอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากรู้จักเขาสักเท่าไหร่ “เอาไว้รอบหน้ามีบุญได้เจอกันอีก แล้วจะให้นะคะ” วิวตอบกลับอย่างกวนๆก่อนจะเดินหนีไปหาพ่อแม่ที่นั่งอยู่ที่ศาลาพักร้อน “เจ็บจี๊ด โดนหญิงปฏิเสธครั้งแรกในชีวิตเลยกู” ฮันเตอร์พูดพลางมองไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินออกไปนอกสนามหญ้า “หึ สมน้ำหน้า กูบอกแล้วว่าต้องมีสักวันที่ไม่มีคนเอามึง” อาเธอร์เดินมากระซิบก่อนจะเดินออกไปหน้าตาเฉย+ “ไอ้เตอร์คนนี้ไม่เคยยอมเสียหน้าง่ายๆอยู่แล้วครับ! เจอแน่ยัยตัวแสบ!” ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ราวกับว่าเขากำลังมีแผนอะไรในใจ ความหล่อที่ถูกปฏิเสธแบบหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ555555 ฝากติดตามผลงานเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ ขอคนละ 1 ใจ 1 คอมเมนต์ เพื่อดันผลงานของไรท์งับ >

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more