หมับ!!!!
"........" ข้อมือเล็กโดนกระชับแน่น รั้งร่างบางหยุดเดินทุกฝีก้าว สองขาเรียวยืนตรงตะหง่าน ยากเดาจิตใจคนด้านหลัง ก้อนเนื้อข้างซ้ายกระตุกวูบ เหมือนกดดันให้หมุนตัวกลับเผชิญหน้า
"ลืมชวนกินข้าว" น้ำเสียงเข้มบอก นัยน์ตาคมคู่นั้นดูมีเล่นัยแฝง กระตุกยิ้มมุมปากยามสัมผัสผิวละเอียด ขนอ่อนลุกชันพร้อมสั่น คล้ายลูกกวางตัวน้อยตื่นกลัว
"กินข้าว???...หิวพอดีเลยค่ะ" หน้าสวยสีซีดเจื่อนลงแปลกๆ มันจะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร ในเมื่อเธอกินชาบูชั้นพรีเมี่ยมชนิดไม่อั้น กลืนอาหารลงได้อีกคงท้องระเบิดออกข่าวดัง
"ไปสิรออยู่" คิ้วหนายักขึ้นกดดันเดินไปทางโซนโต๊ะอาหาร แสงไฟสีเหลืองนวลชวนบรรยากาศโรแมนติก ทว่านาเบลลอบถอนหายใจ ฝืนกินอีกแค่สักสองสามช้อนยังไงก็ไม่พ้นฟังคำบ่น สเต็กสองจานวางตรงข้ามกัน มีไวน์เทรินไว้เหมือนรู้เวลา ร่างสูงเลือกนั่งลงก่อน ผายมือออกไปยังเก้าอี้ว่างอีกตัว
"ไหนว่าหิว"
"ตอนแรกหนูก็หิวนะ พอเจอ
