ตอนที่ 2 ไม่มีการสนใจ
956 Words
คฤหาสน์สหธิฤดี
"ดีใจจังเลยได้เจอมิอีก"
"มิก็ดีใจที่พวกเราจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน" โนวาพุ่งสวมกอดผู้มาเยือนใหม่ ครั้นอายุอานามพวกเธอย่างห้าสิบกระรัต ยังดูแลรูปลักษณ์ไม่ต่างจากตอนเป็นวัยรุ่น ต้นไม้ที่เดินตามจึงยกมือไหว้ผู้ใหญ่ด้วยท่าทีนอบน้อม ส่วนสกายทำหน้าที่เจ้าของบ้านผายมือเชิญเพื่อนรักไปยังโซนรับแขก
"วาต้องฝากนาเบลด้วยนะคะ ไม่อยากทิ้งแกอยู่ที่นี่คนเดียวเลย" ขณะทั้งหมดนั่งรวมกันตรงโซฟา โนวาหันไปบอกกับปืนให้รู้ความคิด แล้วมองใบหน้าว่าที่คู่หมั้นลูกสาว เห็นกันตั้งแต่เกิดเธอแน่ใจว่าดูไม่ผิดแปรแน่นอน ทันใดนั้นนาเบลกับแม่บ้านถือถาดของว่างตามเสิร์ฟ ก้มหน้าก้มตาไม่เงยมองใคร
"หนูเบลมานั่งทางนี้ลูก"
"ค่ะป้ามิ" มินิทตบที่นั่งใกล้ๆระหว่างเธอกับโนวา เด็กสาวจึงทำตามแล้วยกมือไหว้ผู้มาเยือนกับว่าที่คู่หมั้น ถึงนัยน์ตาเข้มคู่นั้นไม่แสดงออก ก็พอเดาได้ว่ากำลังจ้องเธออย่างกับกินเลือดกินเนื้อ พานใจดวงเต้นผิดตุ้มๆต่อมๆ
"ลุงพึ่งรู้ว่าเบลเข้ามหาลัยที่เดียวกันกับที่ต้นไม้จบมาด้วย" สกายหันไปบอกกับชายหนุ่ม หมายเบี่ยงเบนประเด็นให้สองหนุ่มสาวเปิดใจคุยกัน
"ครับ"
"ต้นไม้จบวิศวะมาแต่บริหารแทนพ่อเก่งเชียวนะ"
"ขอบคุณครับ"
"เรามาเข้าเรื่องกันเถอะเนอะ เดี๋ยวมิเองจะเสียเวลาทำอย่างอื่น" พอเห็นท่าทีนิ่งเฉยของต้นไม้ โนวารีบเอ่ยเปลี่ยนเรื่องทันที พอทราบคร่าวๆทางชายหนุ่มเองก็ไม่พอใจกับการบังคับนี้เท่าไหร่นัก
"เสียเวลาอะไรเล่าวา คือมิคุยกับเฮียปืนมาแล้วว่า จะให้เด็กไปอยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์หลังหมั้นทันที ทั้งคู่ควรเป็นส่วนตัวทางวาว่าดีไหม" ทางพวกเธอเองต่างเอ็นดูนาเบลเช่นกัน ต่างกันกับลูกชายเท่านั้นเอง
"ก็ดีนะคะ ยัยเบลคงเรียนหนักด้วยกลับไม่เป็นเวลาด้วย ส่วนเรื่องพิธีค่อยทำเป็นเรื่องเป็นราวตอนเรียนจบว่าไหมคะ" โนวาหันมาขอความคิดเห็นทั้งสองฝ่าย เพราะเมื่อคืนลูกสาวหัวดื้อขอร้องไว้ ไม่อยากให้บรรดาเพื่อนฝูงรับรู้
"ตามนั้นหนูเบลจะได้ไม่เสียหาย" ปืนพยักหน้าตอบตกลง จ้องหน้าลูกชายกดดัน
"ตามนั้นครับ" ต้นไม้ตอบสั้นๆไม่มีแม้ชำเรืองดูหน้าเด็กสาว
_ผับSK
"พ่อแกใจดีเนอะยัยเบล หยวนๆให้พวกเราเข้าผับได้ด้วย" เสียงของเดียน่าบอกอย่างดีใจ พวกเธอต่างตื่นเต้นในโลกราตรี แสงไฟหลากสีชวนเร้าใจ ผู้คนกำลังเต้นเบียดเสียดกันโซนล่าง ซึ่งพ่อนาเบลบังคับว่ามาเที่ยวได้แต่ต้องอยู่ในโซนวีไอพีเท่านั้น มีบอดี้การ์ดคอยอารักขาอยู่
"จะสนุกอะไรแค่นั่งดื่มเฉยๆ" เด็กสาวแต่งแต้มสีสันบางเบาบนใบหน้า ไม่ได้แต่งชุดโชว์เรือนร่างอย่างใด มือเรียวจับแก้วคอกเทลกระดกดื่ม เหลือบมองกลุ่มบรรดามาเฟียอีกด้าน พอเห็นลางๆมีคู่หมั้นหนุ่มนั่งอยู่ด้วย แต่ทำเป็นไม่เห็นเธอช่างไม่แยแสสถานะกันแม้น้อยนิด
"แล้วถ้าเราแอบหนีไปเต้นข้างล่างล่ะ" พิงค์ออกความคิดเห็น เป็นครั้งแรกในการเข้าผับก็อยากสนุกเต็มที่ให้เข้ากับนิสัยวัยรุ่นหนุ่มสาว
"เป็นความคิดที่ดียัยพิงค์เอ้ย" เธอเกี่ยวแขนเพื่อนสาวทำใบหน้าสุดพอใจ ชะโงกสังเกตุท่าทีบอดี้การ์ดกับกลุ่มมาเฟียอีกด้าน พยามไม่ให้มีพิรุธใดใด
"เอางี้นะพวกเราแกล้งไปเข้าห้องน้ำแล้ววิ่งลงบันไดหนีไฟ" นาเบลยังวางแผนต่อเป็นฉากๆ ประหนึ่งเล่นเกมส์เอาความคึกคะนอง จนลืมนึกผลเสียที่ตามมา
.
.
.
"แน่ใจหรอว่าเฮียไม้จะเอานาเบลอยู่" ฮาเกนคือรุ่นน้องในกลุ่มมาเฟีย ยกแก้วเหล้าสีอำพันสะท้อนประกายดื่ม เหล่สายตามองผ่านกระจกทึบที่บุคคลภายนอกไม่อาจเห็นด้านใน มุ่งเน้นไปโซนผับคับคั่งนักท่องราตรีแน่นเต็ม พวกเขายังคงนั่งมุมส่วนตัวดื่มปลดปล่อยสารพัดคลายตึงเครียด
"แค่เรื่องปลอมๆ" ต้นไม้ตอบไม่ใส่ใจ ไม่มีอารมณ์ให้แยแสว่าที่คู่หมั้นสักน้อย เลือกโฟกัสกับแก้วเหล้าสลับสูบบุหรี่พ่นควัน แสงไฟปลายมวนน่าค้นหา บรรยากาศครึกครื้นพร้อมเสียงดนตรี ผิดจากนัยน์ตาเข้มนิ่งสงัดไม่วูบไหว
"แล้วไอเดนมันยอมให้น้องแฝดมันหมั้นด้วยหรอว่ะ" ฮาเกนพึมพำเบาๆ เพราะวันนี้บุคคลถูกเอ่ยถึงมีรอบเฝ้าโกดังสินค้า จึงขาดสังสรรค์ไปปริยาย
"มาสนสาวๆดีกว่าไหมเฮีย" ภาคินรุ่นน้องมีอายุเท่ากันกับฮาเกน ตบมือส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดรีบพาเหล่าสาวแต่งชุดเซ็กซี่มาคอยบริการ รวมไปถึงเรื่องเซ็กส์บนเตียง พวกเธอรีบเข้านั่งข้างชายหนุ่ม แสดงมารยายั่วยวน หากได้ค้างคืนกับใครสักคนในนี้ มีหวังทิปหนักมากกว่าเงินเดือนอีกหลายเท่า
"มึงคนเดียวเถอะ" ซิลค์เร่งลุกขึ้นจัดชายเสื้อให้มาดเนียบ เข้ากับลุคนักศึกษาแพทย์ชั้นปีสุดท้าย ไม่ได้สนใจในสตรี ยกมือโบกลารุ่นพี่อย่างต้นไม้มีใบหน้าเรียบเฉยเหมือนกัน
"เกิดมาชาติเดียว ทำตัวห่อเหี่ยวแบบเฮียซิลค์โครตน่าเบื่อเลย" ภาคินพูดตามหลังทันที เมื่อแน่ใจว่าเจ้าตัวไม่ทันได้ยิน
"เหรอคิน"
.............................................
ปริศนาวันนี้เสียงใคร ต้นไม้คือลูกพ่อปืน ในเรื่องรักโหด ถอดแบบนิสัยกันยันรหัสพันธุกรรม555
- Writer
