คนสวนบ้านคุณนาย

­­­ ค-น-ส-ว-น บ้านคุณนาย ผู้​เขียน กาสะลอง ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​ หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว* ที่บ้านเดียวหลังใหญ่ตั้งอยู่ริมน้ำอัมพวา ตอนเช้าตรู่… ‘นลิลล์’ หญิงวัยสามสิบห้าปีผู้เป็นเจ้าของบ้านไม้ปลูกสร้างแบบทรงเรือนไทยหลังใหญ่ กำลังยืนอยู่ริมระเบียงห้องนอนชั้นสองของบ้าน หล่อนทอดสายตามองลงมาที่แม่น้ำ เห็นระลอกคลื่นอาบไปด้วยแสงสีทองอร่ามของแสงแดดยามอรุณรุ่ง เหนือขึ้นมาที่โค้งขอบฟ้าสีครามมีฝูงนกกระยางกำลังบินเป็นแถวยาวผ่านมา แถวนี้ยังคงความร่มรื่นของธรรมชาติที่นับวันจะหาดูได้ยากขึ้นทุกที ก่อนที่สายตาของหล่อนจะสะดุดตาเข้ากับชายรูปร่างสูงใหญ่ เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้าม ผิวสีน้ำตาลคร้ามแดดยิ่งทำให้เขาดูคมเข้มเหลือเกิน กำลังลงอาบน้ำอยู่ริมฝั่งที่มีสะพานไม้ทอดยาวออกไปจากตลิ่ง “ป้าดาจ๊ะ… ผู้ชายที่ท่าน้ำคนนี้เป็นใคร… ” นลิลล์หันไปถาม ‘ป้าดา’ สาวใช้วัยห้าสิบปีที่กำลังเก็บเตียงอยู่ภายในห้องนอนของหล่อน ป้าดาทำงานอยู่ในบ้านหลังนี้มานานหลายปีจนเป็นที่ไว้วางใจของคนในบ้าน “ไหนคะคุณนาย… ” ป้าดาถาม… ก่อนจะวางมือจากงานที่กำลังทำอยู่ตรงหน้า ก้าวเดินมาที่ระเบียงด้วยความสงสัย ดวงตาคมประกายจ้องมองไปยังสะพานไม้ริมท่าน้ำหลังบ้าน พลันสายตาสะดุดเข้ากับเรือนร่างสูงใหญ่กำยำไปด้วยมัดกล้ามของผู้ชายที่ทำให้คุณนายต้องเอ่ยถามออกมาด้วยความสนใจใคร่รู้ “อ๋อ… ‘ลุงโดมม์’ นั่นเอง แกเป็นสวนคนใหม่ที่ท่านนายพลเพิ่งรับเข้ามาทำงานค่ะคุณนาย… ” ป้าดาตอบ… ท่าน ‘นายพล’ ที่ถูกเอ่ยถึงก็คือชายวัยเจ็ดสิบปีผู้เป็น เจ้าของเรือนไทยหลังใหญ่แห่งนี้ นลิลล์ฟังคำตอบก็เข้าใจ… เป็นเพราะว่าลุงพวนคนสวนคนเก่าเพิ่งลาออกไปอยู่ต่างจังหวัดเมื่อสามวันก่อน นายพลจึงรับคนงานใหม่เข้ามาแทน ลุงโดมม์เพิ่งเข้ามาทำงานได้สัปดาห์กว่าๆ “แล้วลุงโดมม์คนนี้มาจากไหนป้ารู้ไหมจ๊ะ… ” ขณะที่ถาม… สายตาของคุณนายนลิลล์ยังไม่ละจากเรือนร่างกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม เห็นเส้นขนสีดำเป็นแพแผ่กระจายปกคลุมไปทั่วแผงอกกว้างสุดเซ็กซี่ ที่เห็นได้ชัดเจนก็เพราะร่างกายของลุงโดมม์เกือบเปลือยเปล่า มีแค่เพียงกางเกงขาสั้นผ้าร่มบางๆ ปกปิดกึ่งกลางกายเอาไว้แค่นั้น ‘อู้วววว… ’ คุณนายแอบอุทานในใจ… กับสิ่งที่ทำเอาหล่อนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องก็คือบริเวณกลางเป้าที่ดูตุงแน่นจนน่าอึดอัด มองเห็นความเป็นชายที่ซุกซ่อนเอาไว้เป็นรูปเป็นลำอลังการ ทำเอาคนมองใจเต้นสะท้านรู้สึกร้อนวาบเข้ามาที่ง่ามขาของตัวเอง “เรื่องนี้ป้าไม่รู้ แต่คิดว่าก็น่าจะเป็นอดีตทหารเก่าลูกน้องท่านนายพลนะคะ… ” ป้าดาคาดเดาไปตามที่เห็น เพราะว่านายพลเป็นคนรับเข้ามาเอง และลุงโดมม์คนนี้ก็อายุสี่สิบปลายๆ เท่านั้นเอง คนละวัยกับท่านนายพลที่อายุเจ็ดสิบแล้ว “อ๋อ… เป็นแบบนี้นี่เอง… ” ขณะกล่าว… สายตาของคุณนายยังไม่ละจากภาพของลุงโดมม์ที่กำลังยืนโดดเด่นอยู่ท่ามกลางประกายแสงแดดของยามเช้า “ลุงโดมม์คนนี้รูปร่างดีจัง… ” คุณนายเผลอชมออกมา และสิ่งที่ ‘เด่น’ ออกมาเข้าตาคุณนายก็คือความเป็นชาย ตุงแน่นเป็นรูปเป็นลำอลังการจนกางเกงแทบจะโอบอุ้มเอาไว้ไม่ไหว “ถ้าคุณนายไม่ชอบให้ลุงโดมม์มาอาบน้ำตรงนี้เดี๋ยวป้าจะบอกให้นะคะ คราวหน้าแกจะได้เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ห้ามมาอาบตรงนี้ อันที่จริงห้องน้ำก็มีน่าจะไปอาบในห้องน้ำให้เรียบร้อย… ” ป้าดากล่าวไปตามที่รู้สึก… “เปล่าจะป้า… ลิลล์ไม่ได้ว่าอะไร บางทีการได้มาอาบน้ำท่ามกลางธรรมชาติแบบนี้ก็ตื่นเต้นดีนะจ๊ะป้า… ” คุณนายกล่าว… มักจะแทนตัวเองสั้นๆ ว่า ‘ลิลล์’ จนติดปาก อันที่จริงหล่อนเคยมีความคิดอยากลงเล่นน้ำตรงนี้เหมือนกัน แต่ติดที่นายพลผู้เป็นสามีสั่งห้ามไว้… เพราะเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัย แม่น้ำตรงช่วงนี้ค่อนข้างกว้าง และในบางวันกระแสน้ำก็เชี่ยวกรากเกรงว่าอาจเกิดอันตราย อีกสัปดาห์ต่อมา เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนใกล้เที่ยง ลุงโดมม์ขนอุปกรณ์สำหรับตีกอล์ฟออกมาไว้ที่เทอเรสหน้าบ้านตามคำสั่งของคุณนาย เพราะว่าวันนี้ท่านนายพลมีนัดตีกอล์ฟกับเพื่อนๆ ซึ่งเป็นนายทหารเกษียณราชการมาพร้อมกัน ลุงโดมม์ไม่ต้องขับรถไปส่งเพราะว่าเพื่อนของนายพลจะมารับ ทริปนี้วางแผนเอาไว้สามวัน เดินทางโดยรถตู้คันใหญ่ไปกันหลายคน “แน่ใจนะว่าจะไม่ไปด้วยกัน… ” ระหว่างที่กำลังนั่งรอเพื่อนมารับ นายพลหันไปกระเซ้าถามคุณนายคนงามที่นั่งอยู่ข้างๆ “ไม่ไปค่ะ… ท่านเที่ยวให้สนุกนะคะ… ” นลิลล์กล่าวกับสามี… อันที่จริงหล่อนเคยร่วมทิปเดินทางไปกับนายพลและเพื่อนๆ ของเขามาแล้วหลายครั้งจนรู้ว่ากิจกรรมของผู้ชายสูงวัยเป็นอะไรที่ช่างน่าเบื่อ เพราะหล่อนตีกอล์ฟไม่เป็น จึงไม่ได้รู้สึกสนุกกับการที่จะต้องเดินไปท่ามกลางแสงแดดร้อนในสนามกอล์ฟอย่างที่พวกผู้ชายชอบ “งั้นคราวหน้าฉันจะพาเธอไปเที่ยวญี่ปุ่นดีไหม” นายพลกล่าวอย่างเอาอกเอาใจ… “เดี๋ยวดูอีกทีค่ะ… รถเพื่อนของท่านมาแล้วค่ะ” นลิลล์ตอบ… ทอดสายตามองไปยังรถตู้สีขาวคันใหญ่ ข้างในมีเพื่อนๆ ของนายพลนั่งมาด้วยกันอีกสี่คน