หลงเหยาเหยียดยิ้มเมื่อเห็นทักษะเดิม ๆ โจมตีมาอีกครั้ง ชายหนุ่มหมุนกระบี่เป็นวงกลมอย่างรวดเร็วราวกับร่มปัดป้องตัวเขาจะฝนลูกดอกนั้น เมื่อลูกดอกถูกปัดออกจนหมด เจ้าตัวจึงถีบร่างกระโดดขึ้นฟ้าตวัดเตะคู่ต่อสู้กลางอากาศฟาดลงกับพื้นลานประลองทันที!
“อั๊ก!” ฉางเป่ากระอักก้อนเลือดออกมาเพราะแรงปะทะทำเอาร่างแทบแหลก แต่ก็ฝืนยันตัวขึ้นพร้อมใช้พลังปราณที่เหลือฟื้นฟูพลังชีวิตของตนเพื่อต่อชีวิต รอจนกว่าจะหาจังหวะช่วงชิงพลังปราณจากคนตรงหน้ามาเป้นของตนอีกครั้ง
“อา... รอบนี้ รู้สึกดีขึ้นเยอะ” หลงเหยาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ชายหนุ่มวาดกระบี่ในมือ พร้อมกับเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ตัวของอีกฝ่ายเพื่อรอดูท่าที และเมื่อเห็นฉางเป่าพุ่งเข้ามาหวังโจมตีในระยะประชิด เขาใช้กระบี่รับการโจมตีก่อนสวนกลับด้วยการหมุนตัวอ้อมไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว กระบี่ยาวจ้วงแทงเข้ากลางหลังพอดี
แม้จะถูกสวนกลับทีเผลอ แต่ฉางเป่ากลับไม่คิดจะยอมแพ้ และไม่
