‘เป็นอะไร’ อี้ฟานถามผ่านกระแสจิต
หลานหวางหันมาสบตาภรรยาสาวข้างตัวพร้อมส่ายหน้าช้า ๆ
‘ข้าแค่รู้สึกไม่ถูกชะตากับชายผู้นั้น’
‘ไม่ชอบก็ต้องทน ฉันจำเป็นต้องใช้ประโยชน์จากคนคนนี้’
‘ข้ารู้’
อี้ฟานลูบหลังมือใหญ่อย่างปลอบโยน จะว่าไปนี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่หลานหวางออกอาการมากขนาดนี้ รอบตัวเธอมีผู้ชายมากหน้าหลายตาที่คบหาไว้เพื่อธุรกิจและผลประโยชน์ หลานหวางเข้าใจถึงการกระทำและความคิดของเธอ เขาจึงไม่เข้ามาก้าวก่าย ไม่โมโหหรือหึงหวง แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้กับสีหน้าท่าทางนั้น เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกที่เขาแสดงความหึงหวงออกมาอย่างชัดเจน
“พวกเขามากันแล้ว”
เสียงทุ้มเรียบนิ่งของเฟิงเสินเอ่ยเรียกสติของหญิงสาวให้กลับมาเผชิญความจริง ก่อนสายตาจะมองลอดไปยังประตูทางเข้า
ชายหนุ่มร่างสูงสง่าทั้งสี่คนกำลังเดินตรงมายังโต๊ะที่เธอกับเฟิงเสินกำลังนั่งรออยู่ ท่ามกลางความเงียบไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของลมหายใจ
อี้ฟานหร
