หลานหวางได้แต่มองด้วยความเอ็นดู ก่อนใช้นิ้วปาดคราบเปื้อนออกจากริมฝีปากของภรรยาตน
“เหนื่อยเจ้าแล้ว” ชายหนุ่มรินน้ำชาให้
“เห็นว่าเหนื่อยก็มาช่วยกันบ้างสิ”
“ให้ข้าช่วยได้รึ” หลานหวางเงยหน้าถาม นัยน์ตาสีอำพันเป็นประกาย
อี้ฟานยกน้ำชาขึ้นดื่ม พลางคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งสร้างโรงเลี้ยงสัตว์แห่งใหม่ในฟาร์มของตัวเองแล้วมีหลานหวางเป็นลูกมือ ผลคือโรงเลี้ยงพังเละไม่เป็นท่าเพราะมือของเขามันหนักเกินไป มีอย่างที่ไหน แค่ตอกตะปูกลับสามารถทำให้หลังคาถล่มลงมาได้ทั้งแถบ...
หญิงสาวเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“คิดดูแล้ว ไม่ดีกว่า”
เมื่อถึงเวลาพลบค่ำตามที่นัดหมาย ชาวบ้านได้ออกมารวมตัวกันอีกครั้ง
“กิมซัน ทำเสร็จแล้วใช่ไหม” เสียงหวานเอ่ยถาม เมื่อเห็นร่างของเด็กหนุ่มวิ่งมาถึงพร้อมห่อบางอย่างในอ้อมแขน แค่มองก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร
“ขอรับ” กิมซันยื่นห่อผ้าให้ผู้มีพระคุณ สีหน้าของเด็
