คือแบบ มันมีความกระอักกระอ่วนใจแปลก ๆ กับสายตาที่เขาพยายามสื่อออกมาให้ฉันรู้สึก... รู้สึกอะไรฉันเองยังหาคำตอบไม่ได้เลย
"เสร็จแล้ว ทานยาแก้อักเสบกันไว้หน่อยก็ดี แก้ไข้ดักไว้เลยก็ได้ ของแค่นี้เธอน่าจะทำเองได้ไม่ต้องให้ฉันป้อน?"
"นายกำลังหลอกด่าฉันหรือเปล่ากิเลน" ถ้าแปลภาษามนุษย์เป็นภาษามนุษย์ เหมือนหมอนี่กำลังหลอกด่ากลาย ๆ
"แล้วแต่เธอจะคิดนะ ทำดีก็แล้ว ยังคิดแบบนั้นอีก ก็ช่วยไม่ได้"
ไม่ต้องมาใช้น้ำเสียงชวนให้ฉันรู้สึกผิดเลย
"ขอบใจ"
"ฮะ!?"
"เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ พอดีหูมันอื้อชั่วขณะ"
หึย... นี่เขากำลังแกล้งฉันอีกแล้วใช่ไหม "ขอบใจ! ชัดหรือยัง"
"ชัด! แต่ไม่จริงใจ ทีหลังไม่ต้องพูดก็ได้ถ้ามันลำบากมาก"
อ้าว... ไหงกลายเป็นเหมือนโกรธฉันจริง ๆ ขึ้นมาซะงั้น
"ไปล่ะ ล็อกห้องดี ๆ แล้วอย่าลืมหัดซื้ออะไรเข้าครัวบ้าง เดี๋ยวเกิดหิวกลางดึกขึ้นมาจะวุ่นวาย"
จะไปก็ไปแบบดี ๆ เงียบ ๆ ก็ได้มั้ง ไม่ต้องมา
