ครืด ครืด
โทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายสั่นพอดีกับที่ขากำลังจะก้าวขึ้นรถ พอล้วงมาดูถึงได้รู้ว่าเป็นลูกหว้าที่โทรมา
"ว่าไงคนสวย" ฉันทักทายปลายสายเสียงใส
[เมื่อกี้ใช่แยมเปล่า ใส่เดรสสีแดงอะ]
คิ้วฉันขมวดเล็กน้อยก่อนจะมองชุดที่ตัวเองใส่อยู่ "เปล่านี่"
วันนี้ฉันใส่กางเกงยีนรัดรูปสียีนหม่นกับเสื้อสายเดี่ยวสีดำ
[อ้าว หว้านึกว่าคนที่ไปกับเฮียกิเลนคือแยมซะอีก]
กึก... มือที่เตรียมจะปิดประตูหยุดชะงัก
[ดีนะที่หว้าไม่เดินตามไปเรียก ไม่งั้นคงหน้าแตกเลย]
ฉันได้แต่ตอบลูกหว้าในใจว่า 'อือ ดีแล้วที่ไม่ทำแบบนั้น' ก่อนจะหาเรื่องอื่นคุย
"แยมกำลังจะกลับห้องน่ะ หว้าอยู่ไหนเหรอวันนี้จะมาเยี่ยมยูหรือเปล่า"
[หว้าติดงานที่สตูฯ คงเป็นมะรืนสาย ๆ ถึงจะแวะไปหา] เพราะกองถ่ายเลิกปุบปับ ทั้งลูกหว้า ลิ้นจี่และเจ๊เอมี่ต่างก็พากันกลับกรุงเทพฯ กันหมด
"โอเค มะรืนเจอกันนะ" ฉันรู้สึกไม่ค่อยมีอารมณ์คุยต่อเลยหาเรื่องตัดสาย
"แย
