RACHAN’S PART
"เมื่อคืนมึงหายหัวไปไหน"
ทันทีที่คล้อยหลังแยมโรล ผมยกแก้วเหล้ากระดกอึกใหญ่ก่อนเอ่ยถามอีกคนที่นั่งมองลงไปชั้นล่างอย่างเพลิดเพลิน
"กลับห้องไงเฮีย" ไอ้กิเลนตอบคำถามผมแต่ไม่มองหน้า สายตามันยังมองไปชั้นล่างผ่านกระจกใส "แล้วมึงไม่ได้ออกตามหาแยมโรล?" ผมจี้ถามต่อ
พอดีมีกลิ่นตุ ๆ น่ะ เพราะหลังผมแข่งเสร็จแยมโรลก็ยังไม่กลับมา พวกเราเลยตกลงกันว่าจะออกตามหาเธอภายในสนามแข่ง
"ก็ตามไง แต่พอจะไปเต็นท์ฝั่งตรงข้ามผมติดธุระด่วนพอดี" มองจ้องเข้าไปนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มของมัน แต่ไอ้กิเลนไม่หลบสายตา ไม่แสดงพิรุธอะไรออกมา
"มึงน่าจะอยู่ เพราะเมื่อคืนแม่งโคตรสนุกเลย"
ไอ้ลัคกี้เดินเข้ามาพอดีเลยร่วมแจม "มึงมา?" ไอ้กิเลนถามขึ้น
"มาดิวะ เรื่องสนุกขนาดนั้นกูไม่พลาด ไม่เหมือนมึง ได้สาวแล้วชิ่งหนี"
แคก แคก แคก...
ไอ้กิเลนสำลักเหล้าที่เพิ่งกระดกเข้าปาก
"สาวที่ไหน มึงเห็น?" ผมว่ามันเริ่มจะร้อนรนนิด ๆ
