บทที่7
“จะต้องทำอย่างไรกับลูกดี” คนเป็นแม่และภรรยาเอ่ยถามสามี หญิงมีอายุร้อนใจเมื่อได้เห็นสภาพของบุตรสาว นางเองก็พอจะได้ยินข่าวมาบ้างว่าหลิวเหว่ยกลับมากับหญิงสาวคนใหม่ ไม่นึกเลยสักครั้ง ไม่นึกเลยจริง ๆ ว่าคนอย่างหยุนหลิวเหว่ยจะทำเรื่องอย่างนี้กับเสี่ยวจื้อได้ลงคอ
“ข้าจะไปจวนหยุน” ได้ยินสามีพูดอย่างนั้นนางก็ต้องเร่งดึงแขนเอาไว้
“พวกเรายังไม่รู้เลยนะเจ้าคะว่าเกิดอะไรขึ้น” คนฟังคำพูดนั้นของภรรยายิ่งรู้สึกโมโห
“แล้วจะต้องรอให้เด็กอกตัญญู่มันพูดให้ชัดแค่ไหน พวกเราถึงจะตำหนิได้ แค่นี้เจ้าเด็กนั้นยังทำลายชีวิตของเสี่ยวจื้อไม่พออีกหรือ”
มือเรียวที่มีรอยเหี่ยวย่นของเหลี่ยงฮูหยินลูบปลอบใจสามีองตนให้ใจเย็นลง
“ขอโทษนะเจ้าคะข้าผิดเองที่สนับสนุนเด็กทั้งสอง”
ราชครูเหลียงส่ายหน้า “จะโทษเจ้าได้อย่างไร เจ้าก็แค่รักบุตรสาวมากเกินไป ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด หากเจ้าจะบอกว่านั่นคือเจ้าทำผิด ข้าก็คงเป็
