ตอนที่ 7 ขอยกเลิกงานฮันนีมูน
1048 Words
ตอนที่ 7 ขอยกเลิกงานฮันนีมูน
คืนเข้าหอที่ไม่ได้มีความโรแมนติกอย่างที่คู่รักทั่วไปควรจะเป็น
เพราะเรื่องน่าอายที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ฉันเผลอเปลือยอกให้เขาดู และไหนจะเรื่องที่ฉันเผลอนอนก่ายเข้าแบบแนบชิดตอนตื่นนอนตอนเช้าอีก
มันทำให้วันนี้ฉันไม่กล้าเริ่มที่จะชวนเขาคุยอะไร เพราะพอจะคุยก็อดคิดไปถึงภาพเหตุการณ์ทีเกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้
เช้าแรกของวันแต่งงานเราสองคนเลยอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างกระอักกระอ่วน และเพราะตอนนี้เราสองคนได้อยู่ร่วมกันเรียกว่าน่าจะครบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้ว เลยทำให้ฉันได้รู้ว่าพี่ภีมม์เจ้าบ่าวของฉันดูเป็นคนพูดน้อยกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก มากจนฉันแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นแค่เซลล์ขายรถธรรมดา
คือปกติคนเราถ้าเป็นเซลล์ก็ต้องพูดจาขายของหรือโน้มน้าวใจเก่งมาก ๆ แต่นี่พี่ภีมม์ดูเป็นคนพูดน้อย น้อยแบบน้อยเว่อร์ แล้วแบบพี่ภีมม์อะนะจะเป็นเซลล์ หรือว่าเวลาที่เขาขายรถ เขาจะใช้แต่ใบหน้าหล่อ ๆ มองลูกค้าให้ลูกค้าหลง แล้วก็สั่งซื้อรถแบบงง ๆ โดยที่เขาไม่ต้องพูดอะไรออกมางี้เหรอ...ไม่มั๊ง
อีกเรื่องหนึ่งหลังจากที่เราสองคนแต่งงานกัน คือเรามีแพลนที่จะต้องเดินทางไปฮันนีมูนที่มิลานในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ทำให้ในตอนนี้เป็นพี่ภีมม์เองที่นั่งอยู่ในห้องนอนซึ่งกำลังนั่งจัดกระเป๋าเดินทางอยู่
แต่ทว่า...อยู่ ๆ ก็มีสายโทรเข้าจากบริษัทออแกไนเซอร์ที่ฉันไปร่อนใบสมัครทิ้งเอาไว้ก่อนหน้าที่จะแต่งงาน เรียกฉันไปทำงานในวันรุ่งขึ้นพอดี
และ...ไม่ต้องสงสัยถ้าให้เลือกระหว่างฮันนีมูน กับงานใหม่ที่ฉันเพิ่งได้รับสายเมื่อครู่ฉันจะเลือกอะไร เพราะหลังจากที่ฉันวางสายจากบริษัทที่เรียกตัวฉันเข้าทำงาน ฉันก็รีบวิ่งแจ้นเข้าไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพี่ภีมม์ทันที เขาเงยหน้าขึ้นมองฉันแบบสงสัย คิ้วหนา ๆ ของเขาเลิกขึ้นคล้ายตั้งคำถามว่าฉันมีอะไร
“เออ...พี่ภีมม์คะเฟิร์นมีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ”
“ครับว่าไง” เขายอมละสิ่งของที่อยู่ในมือก่อนจ้องหน้าฉันเหมือนกับกำลังตั้งใจฟัง
“คืองี้คะ เออคือ...พอดีบริษัทที่เฟิร์นใบสมัครงานเอาไว้ก่อนหน้านี้เรียกตัวเฟิร์นให้ไปเริ่มงานวันพรุ่งนี้ ถ้าเราสองคนจะยกเลิกการฮันนีมูนหรือเลื่อนไปก่อนได้ไหมคะ คือเอาจริงเฟิร์นก็เพิ่งเรียนจบแล้วเฟิร์นก็อยากทำงานที่บริษัทนี้มาก”
ฉันพูดความต้องการของฉันออกไปแบบรวดเดียวจบ ก่อนจะเห็นคิ้วหนา ๆ ของพี่ภีมม์ขมวดคิ้วแปปหนึ่งคล้ายจะไม่พอใจ แต่เขาจะไม่พอใจเรื่องอะไรกันล่ะ ความจริงเขาน่าจะโล่งหรือดีใจด้วยซ้ำที่ไม่ต้องไปเที่ยวแบบฮันนีมูนกับคู่แต่งงานแบบฉัน อย่าลืมสิว่าเราสองคนไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก แต่เราสองคนแต่งงานกันตามความต้องการของผู้ใหญ่ และที่สำคัญเราสองคนไม่ได้สนิทกันถึงขนาดจะไปเที่ยวกันสองต่อสองแบบสนิทใจได้
“ครับ”
เขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะตอบออกมา แต่แหม...นี่ฉันพูดออกไปซะยาว แต่พี่ภีมม์ดันตอบซะสั้นเกิน เล่นเอาฉันทำตัวไม่ถูกเลยว่าตอนนี้ ถ้าฉันแสดงทีท่าว่าดีใจที่จะได้ไปทำงานมากกว่าที่จะได้ไปฮันนีมูน มันจะดูเสียมารยาทหรือเปล่า
“ขอบคุณนะคะ” ฉันยิ้มเจื่อน ๆ ก่อนกล่าวขอบคุณเขา ตอนนี้ฉันเดาไม่ออกเลยว่าพี่ภีมม์กำลังจะรู้สึกอย่างไง เพราะสีหน้าพี่ภีมม์ดูนิ่งมาก นิ่งจนฉันเดาไม่อออกว่าพี่ภีมม์โอเคไหมกับการยกเลิกการฮันนีมูนของเราแบบนี้
เดาว่า...บางทีเขาก็อาจจะไม่ได้อยากไปเหมือนที่ฉันไม่ได้อยากไปเหมือนกันแหละ
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปเคลียร์งานที่ห้องนั้นต่อ” พี่ภีมม์ทำท่าพยักหน้ามองไปทางห้องทำงานของเขาแล้วก็ลุกเดินไปเลย ตอนนี้ฉันถึงรู้สึกหวั่น ๆ ในใจว่าเหมือนเขากำลังไม่พอใจยังไงยังงั้น ส่วนของที่เขาเตรียมเอาไว้เขาก็วางกองทิ้งไว้ตรงหน้าฉันแบบนี้เลย มันเหมือนเขากำลังงอนฉันอยู่
ครืดดดดด
เสียงสั่นของโทรศัพท์ดังขึ้นบนที่นอน หลังจากที่ฉันเพิ่งได้ยินเสียงพี่ภีมม์ปิดประตูห้องทำงานที่อยู่ห้องติด ๆ กัน
จากตอนแรกแค่ตั้งใจรีบ ๆ หยิบแล้ววิ่งเอาไปเขา แต่กลับต้องชะงักเพราะภาพที่ปรากฏบนหน้าจอเป็นรูปผู้หญิงหน้าตาสวยมาก ๆ คนหนึ่ง
เอาจริงคือต้องสนิทกันแค่ไหนก่อนถึงจะสามารถตั้งรูปให้เป็นสายคนโทรเข้ามาได้ และที่สำคัญผู้หญิงที่ไหนจะกล้าโทรมาในวันที่ผู้ชายเพิ่งแต่งงานวันแรก
แน่นอน ถ้าเกิดพี่ภีมม์บอกว่าญาติหรือน้องสาวยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ เพราะถ้าเป็นญาติหรือน้องสาวจริงวันพิธีแต่งงานก็น่าจะมาร่วมงานด้วยฉันก็ต้องเห็นบ้างแหละ
เพราะงั้น...ผู้หญิงคนนี้คือใครกัน
Jenny เป็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ฉันพ่นลมหายใจออกมาแบบไม่รู้ตัว เพราะเผลอคิดไปว่าผู้หญิงสวย ๆ คนนี้อาจจะเป็นแฟนของพี่ภีมม์เจ้าบ่าวของฉันก็เป็นได้
ก็นะ...พี่ภีมม์อายุยี่สิบเจ็ดปีแล้วแถมยังหล่อมากขนาดนี้ จะไม่เคยมีแฟนเลยก็ถือว่าเป็นเรื่องแปลก
และตอนนี้ต่อให้ฉันบอกกับตัวเองว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่ภีมม์ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่ดีที่เห็นผู้หญิงคนอื่นโทรมาหาเจ้าบ่าวของตัวเองในวันแรกหลังแต่งงาน
- Writer
