หน้างอๆ ตอนนี้มันคุ้นตาจริงๆ หล่อนเป็นใครกันแน่ อยากนึกให้ออกเหลือเกิน ชายหนุ่มหยุดมองใบหน้าจนเผลอลอบสำรวจเรือนร่าง แล้วเขาก็ต้องชะงักเมื่อพบว่าหัวใจดันเต้นแรงทั้งๆ ที่ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน
รถจอดเทียบหน้าบ้านเขาลงมาเปิดประตูให้ มิลันดาไม่อยากให้เขารู้ว่าหล่อนเป็นใคร รีบเขย่งเท้าหมายจะหนีเข้าบ้านในทันที แต่กลับถูกเขารั้งท่อนแขนไว้
“ผมจะเข้าไปส่ง”
“ไม่ต้อง!” หล่อนรีบปฏิเสธ
“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณต้องปฏิเสธความช่วยเหลือของผมด้วย”
“เพราะฉันไม่ต้องการ ส่งฉันแค่นี้ก็พอแล้ว”
มิลันดาสะบัดท่อนแขนตนเองออก ชายหนุ่มไม่ยอมก้าวออกจากตรงนั้น อยากรู้นักว่าหล่อนคือใคร คงไม่มีใครตอบได้นอกจากคนของบ้านหลังนี้ เขาถามอาดาวเรืองในภายหลังก็ได้
จังหวะนั้นรมย์รวัตรแวะมาหามิลันดาที่บ้าน เขาลงจากรถแท็กซี่สายตาเหลือบเห็นชายหนุ่มท่าทางภูมิฐาน ยืนคุยกับเพื่อนอยู่ หล่อนสบตาเพื่อนแล้วขยิบตาให้เพื่อส่งสัญญาณไม
