หล่อนรู้สึกโกรธ เพราะอะไรถึงได้ปิดบังเรื่องนี้กับหล่อน หมายความว่าตลอดเวลาหล่อนใช้เงินของเขาในการเล่าเรียนอย่างนั้นหรือ
“ไปกับพ่อคมซะ อย่าให้แม่ต้องสั่งเป็นครั้งที่สอง!”
“ก็ได้ค่ะแม่ มิจะไป แม่จะได้สมใจ” หญิงสาวประชดแล้วเขย่งเท้าออกนอกบ้านไปที่รถของคมฉณัฐ
เขายกมือไหว้มารดาหล่อนแล้วเร่งฝีเท้าตามไป พอเห็นร่างบางเขย่งเท้าอย่างยากเย็นเลยเข้าประคอง แต่อีกฝ่ายกลับสะบัดด้วยความโมโห
“ไม่ต้อง ฉันเดินเองได้!” หล่อนตวาดเขา
หล่อนมาถึงรถจนได้ หญิงสาวนั่งประจำที่นั่งด้านข้างคนขับ เจ้าของรถเปิดประตูกำพวกมาลัยแน่น แล้วเคลื่อนออก ตอนนี้มันเป็นโอกาสดีที่เขาจะพูดคุยกับมิลันดา
“น้องมิ พี่อยากขอโทษเรื่องในอดีตที่พี่เคยทำไม่ดีเอาไว้” น้ำเสียงเขานุ่มนวล แฝงด้วยความปรารถนาให้อีกฝ่ายยินยอมอภัย เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่ ณ ตอนนี้ โอกาสในการปรับความเข้าใจมันมาถึงแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มิลืมไปหมดแล้ว” หญิงสา
