มิลันดาเข้าห้องส่วนตัวหลังจากทานอาหารเย็นพร้อมบิดามารดา หล่อนก้าวมายืนชิดริมหน้าต่าง เปิดมันออกยืนกอดอก หล่อนรู้ว่าข้างบ้านคงไม่เปิดมาเผชิญหน้ากันอีกแล้ว เพราะทุกวันนี้หล่อนไม่เคยเห็นหน้าเขาผ่านทางหน้าต่างบานนั้นอีกเลย พี่คมเลิกสนใจไยดี ตั้งแต่วันนั้น วันที่หล่อนขอร้องให้เขาไปจากชีวิต เจ้าของร่างบางแหงนหน้ามองพระจันทร์ซึ่งกำลังส่องแสงสวยงาม ดาวระยิบระยับยามค่ำคืน อยู่ๆ น้ำตาดันไหลออกมา หล่อนไม่คิดเช่นมัน ปล่อยให้มันเป็นไปเช่นนั้น
ให้คิดให้ตายก็คงย้อนเวลากลับไปไม่ได้อีกแล้ว หล่อนควรเริ่มต้นใหม่เสียที
คมฉณัฐยืนกอดอกมองคนข้างบ้าน ผ่านบานกระจกซึ่งไม่ได้เปิดออก เขาเห็นหล่อนกำลังแหงนหน้ามองจันทร์ หรือไม่ก็ดวงดางบนท้องฟ้า แต่ทว่าใบหน้ากลับสะท้อนแสนจันทร์จนเห็นบางทอประกาย น้องมิกำลังร้องไห้ เรื่องอะไรกันที่ทำให้มิลันดาทุกข์ใจ หรือเป็นเรื่องของเขา คมฉณัฐไม่อยากคิดเข้าข้างตนเอง
บางทีหล่อนอาจกำลัง
