หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา คริสเตียนคอยไปรับไปส่งทอฝันกับไต้ฝุ่นตลอดไม่มีขาด ทุกเช้าที่เดินออกมาหน้าบ้าน เธอก็จะเจอเขายืนรออยู่ ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเขาทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาไต้ฝุ่นก็ยังคงเรียกเขาว่าลุงมาตลอด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้โกรธอะไรเหมือนที่ได้ยินลูกเรียกตัวเองว่าลุงครั้งแรก
"เอ๋? ทำมายวันนี้คูมลุงม่ายมา" พอเดินออกมาหน้าบ้าน รอยยิ้มสดใสของไต้ฝุ่นก็หายไปทันที เมื่อไม่เจอคริสเตียนรออยู่เหมือนเช่นทุกวัน
ไม่ใช่แค่ไต้ฝุ่นที่สงสัย แต่ทอฝันเองก็ยังคงมองซ้ายมองขวา เพื่อมองหาเขาอยู่เหมือนกัน และมันก็เกิดคำถามเดียวกับลูกของเธอขึ้นมา ว่าทำไมวันนี้เขาไม่มารับ แล้วเขาไปไหน?
"พี่ฝุ่นครับ เรารีบไปกันเถอะ สายแล้วนะครับ" ทอฝันหันไปพูดกับลูกชายด้วยรอยยิ้มบาง
"แต่คูมลุงยังม่ายมาเลยคับ" ไต้ฝุ่นตอบออกมาเหมือนยังรอว่า คริสเตียนจะมารับตนกับแม่อยู่ เหมือนทุกวันที่ผ่านมา
"
