บทที่ 17 เรื่องของงเรา NC

2285 Words

8 : 25 น. "อ้าวคุณ ฉันนึกว่าคุณกลับไปแล้วซะอีก" สายฝนที่เดินออกมาจากในครัว พร้อมกับถ้วยข้าวต้ม เอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าคริสเตียนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ทั้ง ๆ ที่เมื่อประมาณชั่วโมงก่อน เธอได้ยินเสียงลูกสาวเธอกับเขาทะเลาะกันลั่นบ้าน เธอก็นึกว่าเขาจะกลับไปแล้วเสียอีก "ไต้ฝุ่นไปหาหมอหรือยังครับ" คริสเตียนเอ่ยถามขึ้นด้วยโทนเสียงที่สุภาพ เขาจำได้ว่าทอฝันบอกว่าลูกไม่สบาย "ยังหรอกค่ะ ทั้งทอฝันและไต้ฝุ่น เวลาไม่สบายก็ไม่เคยไปหาหมอสักครั้งหรอก" สายฝนเองก็ตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนตามแบบของเธอ "ทำไมละครับ?" เพราะอะไรกันทำไมเธอถึงไม่พาลูกไปหาหมอ "เพราะดื้อไงค่ะ ดื้อพอกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยละค่ะ" สายฝนตอบออกมาด้วยรอยยิ้ม เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ลูกและหลานชายไม่สบาย ก็มักจะมาอ้อนเธอเวลาป่วยเป็นประจำ "อันนี้จะเอาไปให้ไต้ฝุ่นหรือเปล่าครับ" คริสเตียนถามพร้อมกับมองไปที่ถ้วยข้าวต้มในมือสายฝน "ใช่ค่ะ"

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD