ตอนที่สิบเอ็ด ความหวังดีที่แสนพิเศษ 2

1167 Words

ตอนสายของวันเสาร์ อาคินตื่นมาด้วยขอบตาที่ดำคล้ำเพราะลลิษาเป็นเหตุอีกครั้ง… แต่คราวนี้เป็นเพราะว่าเจ้าตัวไม่มานอนด้วยเขาเลยนอนไม่หลับ คนตัวโตหงุดหงิดงุ่นง่านยิ่งนัก “ไอ้ซี โรคนอนไม่หลับเพราะไม่มีคนนอนด้วยนี่ มันเป็นโรคติดต่อหรือเปล่าวะ” เขาโทรหาศิวาแบบไม่ทักทาย พอเพื่อนรับสายเขาก็ถามประโยคแรกทันที “อะไรของนาย” “ตอบคำถามมาก่อน” “ไอ้บ้า มันจะเป็นโรคติดต่อได้ยังไง” “เออ ก็แค่นั้น" เขาตอบกลับทันควัน อันที่จริงก็รู้ แต่เมื่อครู่นั้นแค่อยากบ่นให้เพื่อนฟังแต่ก็ไม่รู้จะเล่ายังไงแค่นั้น เพราะเรื่องปัญญาอ่อนที่พบเจอตอนนี้เล่าให้ฟังก็ไม่ได้ “แล้วนี่หมอหยกให้อีฟออกจากโรงพยาบาลหรือยัง เห็นเมื่อวานจะตรวจเลือดตอนเช้าแล้วให้กลับบ้านถ้าดีขึ้น” “ฉันเข้าไปคุยแล้ว หยกให้กลับบ้านได้แล้ว" “โอเคงั้นเดี๋ยวตอนเที่ยงฉันไปจะไปรับอีฟ บอกอีฟให้ด้วยแล้วกัน" เพราะรู้ว่าศิวาคงอยู่ที่นั่นเพราะเอวิตาแน่นอนเพราะวันน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD