ณ มหาวิทยาลัย C
ลลิษาเดินถือตะกร้าน้องแมวเดินผ่านทางเชื่อมในมหาวิทยาลัยของพี่สาวซึ่งเป็นสถานที่นัดหมายกันในวันนี้
วันนี้เธอแต่งชุดลำลองเพราะว่าสอบปลายภาคเสร็จหมดแล้วพอเดินสวนนิสิตแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาเดินขวักไขว่จึงรู้สึกแปลกแยกเล็กน้อย พอถึงอาคารเรียนคณะเศรษฐศาสตร์จึงปักหลักนั่งตรงที่เคยรอพี่สาวแถวหน้าคณะ
ลลิษารีบเปิดตะกร้าหวาย ได้ยินเสียงร้องเมี้ยวแล้วก็น้ำตาซึมเมื่อเห็นเจ้าแมวอ้วนขนฟูมองเธอตาเเป๋ว ยื่นมือเข้าไปลูบมันมันยิ่งอ้อนเธอเข้าไปใหญ่
"ขอโทษนะอคิน จริงๆ อยากให้อยู่ด้วยกันนะ แต่เฮียแพ้ขนแมวมากจริงๆ ทั้งจามทั้งน้ำมูกไหลเราเลยอยู่ด้วยกันไม่ได้" เด็กสาวพึมพำกับเจ้าเเมว เธอเกรงใจอาคินยิ่งขึ้นไปอีกจากที่คิดว่าการมีแมวจะช่วยให้เธอไม่ต้องรบกวนเขามากเรื่องนอนเพราะเขาอาจจะชังน้ำหน้าเธอจนไม่อยากให้ไปวุ่นวายใกล้ตัว แต่เพราะว่าแพ้ขนแมวเลยให้เอาแมวมาคืนทั้งที่รู้ว่ามีโอกาสที่เธอจะกลับไปรบก
