Nefesi yüzüme üflenirken ayaklarımın titremesine engel olamıyordum. Bu adam benim kocamdı. Tamam, beni hatırlamıyor yani sadece karısı olarak. Bana nasıl dokunduğunu, nasıl öptüğünü, nasıl sarıldığını kısaca o büyük sevgisini hatırlamıyordu. Ama kocamdı ve kalbinin beni nasıl sevdiğini biliyordum. Aklı unutmuş olsa da benim kocamdı ve o dudakları öyle özlemiştim ki yani şu durumda bana bu kadar yakın pozisyonda bir kaç saniye daha dursa tehdit etmesine gerek kalmadan dudaklarına yapışacaktım. Ama daha olmaması gereken bir durumdu. Zamanı vardı. O zamanda şu an değildi..
Evet aklı nasıl aşık olduğunu unutmuş olabilir ama yeniden aşık olmasını engelleyen bir şey yoktu. Madem ki nasıl güzel sevdiğini, aşık olduğunu unuttu. Bende hatırlatmak yerine yeniden aşık olmasını sağlardım. Bunun için
