“เรากลัวว่าเราจะทำให้สมุทรเสียใจเพราะเราไม่ได้มีใจให้สมุทรเลย” ใบหยกพูดขึ้นไปตามตรง เธอกลัวว่าเธอตอบตกลงให้เหนือสมุทรทำในสิ่งที่ต้องการ ผลสุดท้ายจะเป็นเหนือสมุทรเองที่เสียใจ
“ความเสียใจเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ หากถึงวันนั้นมึงไม่ได้รู้สึกแบบกู กูจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองให้ได้” ถึงมันจะยากแต่เหนือสมุทรรู้ดีว่าตัวเองก็ต้องทำให้ได้
“แล้วความเป็นเพื่อนของเรามันจะหายไปไหมหากเราไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับสมุทร” เพราะในตอนนี้ใบหยกไม่มั่นใจอะไรเลย
เธอเสียใจเรื่องพี่หมอเบนซ์ก็จริงแต่เธอยังตัดใจจากพี่หมอเบนซ์ไม่ได้ การรับใครคนใหม่เข้ามามันก็ยากมากเพราะทั้งหัวใจของใบหยกยังมีแค่พี่หมอเบนซ์
“อาจจะใช้เวลาจัดการกับตัวเองสักพักแต่หลังจากนั้นกูก็ต้องกลับมาเป็นสมุทรคนเดิมคนที่เป็นเพื่อนมึง”
“เราแล้วแต่สมุทรนะ” ใบหยกพูดขึ้นอีกครั้ง
เห็นสมุทรมั่นใจในคำพูดแบบนี้ก็ไม่รู้จะขัดอะไรเพราะการรู้สึกดีกั
