(ระเบียงน่าเสน่หา)
ออสติน โคล อุ้มร่างอ่อนปวกเปียกมาจนถึงระเบียงบ้าน โชคดีตัวระเบียงไม่ได้หันออกมาทางหน้าบ้าน ระเบียงห้องเจ้านายหนุ่มอยู่ทางอีกปีก ด้านข้างเป็นต้นไม้สายพันธุ์ยืนต้นจึงพอช่วยบดบังสายตาจากฝั่งของเพื่อนบ้าน ถึงคนจะไม่เห็นแต่ขวัญฤทัยก็ยังรู้สึกกระดากอายอากาศมันเย็นๆพาทำให้หวิวๆชอบกล
“อ๊า...อะ...อะ...อะ...ขวัญจ๋า”
ออสตินครางชื่อเสียงต่ำพร่าสีหน้ามีความสุขจนล้นเอ่อ เขายังไม่วางร่างอวบอิ่มลงพื้นยังคงอุ้มท่านั้นไว้ไปพร้อมกับสวนสะโพกเข้าหาหนักๆ ตอกตรึงย้ำให้เจ้าหล่อนได้ตระหนักอย่าได้หมายคิดจะอ่อยใครได้อีก
เขาจะเอาเธอทุกวันทุกเวลาที่ต้องการ จะเอาจนกว่าขวัญฤทัยจะล้มเลิกความคิดน่าสะอิดสะเอียน ผู้หญิงไม่รู้จักพอ ให้กินเท่าไรไม่รู้จักอิ่ม
ขวัญฤทัยที่ไร้เรี่ยวแรงขัดขืนซุกซบศีรษะพาดวางไว้บนบ่า เรือนร่างเคลื่อนคลอนไปตามแรงกระแทกเสียงเนื้อด้านล่างกระทบกันดัง ตับ ตับ ตับ ลาวารักไหลทะลั
