14. เรือนอิงเถา
1012 Words
" เรียนฮูหยินเฒ่า ตอนนี้คุณหนูรองยึดเรือนของคุณหนูใหญ่ไว้แล้วเจ้าค่ะ สั่งให้คุณหนูใหญ่ย้ายไปอยู่เรือนอิงเถาทั้งยังขนข้าวของของคุณหนูออกมาวางไว้ที่ทางเดินด้วยเจ้าค่ะ "
" นี่มันอะไรกัน เหตุใดจื่อฮวาจึงทำเช่นนั้น " ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถามอย่างสงสัย และเริ่มรู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง
" เอ่อคือ บ่าวพวกนั้น กล่าวว่าเป็น เอ่อ เป็นคำสั่งของฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ " ฮุ่ยอี้เอ่ยบอกก่อนจะก้มหน้าลงซ่อยรอยยิ้มมาดร้ายเอาไว้
" ระ เรื่องนี้ เอ่อคือ คือว่า … " ในยามนี้หลินเพ่ยเอินไม่คาดคิดว่าลูกเลี้ยงของตนจะกล้านำเรื่องเล็กน้อยนี้มาฟ้องแม้สามีของตนเองได้ นางเผลอจิกเข้าเนื้อตนเองด้วยความโมโห แต่ไม่กล้าแสดงออกต่อหน้าแม่สามี
" เจ้าคงลืมไปแล้วสินะว่าจวนนี้เป็นของใคร อาหยวนเจ้าช่างสั่งสอนภรรยาของเจ้าได้ดีเหลือเกิน หึหึ " ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันจ้องมองสะใภ้ที่นั่งอยู่ตรงข้าม ทั้งยังมองบุตรชายของตนด้วยสายตาที่ผิดหวังไม่น้อย
"ท่านแม่ ลูกผิดเอง อีกเดี๋ยวลูกจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยขอรับ " เขาเอ่ยบอกกับมารดา เสียนจื่อหยวนคาดไม่ถึงว่าฮูหยินของตนจะทำเรื่องขายหน้าเช่นนี้ เขาหันมาจ้องมองนางด้วยสายตาตำหนิ ก่อนจะเดินออกจากห้องของมารดาไปยังเรือนนั้น
" ขนของกลับไปที่เรือนเล็กให้หมด อย่าให้ใครมายุ่งที่เรือนของคุณหนูใหญ่อีก ใครขัดคำสั่ง ลงโทษโบย 50 ไม้ แล้วขายออกไปเป็นทาสชั้นต่ำให้หมด " เสียนจื่อหยวนเอ่ยสั่งความก่อนจะเดินกลับไปยังเรือนเก่าของตน ก่อนจะเรียกพ่อบ้านมาพบและสั่งให้สาวใช้ไปทำความสะอาดเรือนอิงเถา ที่บุตรสาวคนรองเคยอยู่ก่อนหน้านี้
เรือนอิงเถานั้นเป็นเรือนขนาดเล็ก ด้านในมีโต๊ะน้ำชาและม้านั่งตั้งวางอยู่กลางห้อง มุมขวามือคือเตียงนอนขนาดกลาง มองดูแล้วก็พอจะรู้ว่าเป็นการทำความสะอาดเรือนแค่ผ่านๆพอให้รู้ว่าทำแล้วเท่านั้น ยังคงเหลือฝุ่นและเศษขยะอยู่อีกเล็กน้อย
" เจ้าไปเรียกพ่อบ้านมาพบข้าที "
" เจ้าค่ะคุณหนู " ฟางลิ่ง
" คุณหนูต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมหรือขอรับ " พ่อบ้านหูเอ่ยถาม
" เจ้าไปตามสาวใช้ที่มาทำความสะอาดเรือนนี้มาทั้งหมดที " นางเอ่ยบอกด้วยสีหจ้านิ่งเฉย แต่น้ำเสียงนั้นเย็นชาอย่างมาก
" เอ่อ … ขอรับ " พ่อบ้านชราไม่กล้าเอ่ยถามสิ่งใด เขารีบเดินไปทันที ไม่นานนักสาวใช้ทั้ง 5คนก็มาถึงเรือนอิงฮวา
" พวกเจ้ามีกันตั้งหลายคน แต่ทำความสะอาดเรือนนี้ได้เพียงแค่นี้งั้นหรือ คงไม่เห็นหัวข้ากันเลยสินะ " หญิงสาวเอ่ยบอกพลางจ้องมองสาวใช้ทั้ง5คน ด้วยความนิ่งเฉย น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นทำเอาคนฟังรู้สึกหนาวๆร้อนๆไม่น้อย แม้แต่พ่อบ้านหูเองก็เช่นกัน เขาไใ่เคยเห็นคุณหนูใหญ่ในมุมนี้มาก่อน เห็นเพียงใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสยามอยู่กับฮูหยินผู้เฒ่าตลอดเวลา
สาวใช้เหล่านั้นไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับนางแม้แต่คนเดียว เพราะในเวลานี้พวกนางได้รับรู้แล้วว่า คุณหนูใหญ่ผู้นี้เปลี่ยนไปจากเดิมสิ้นแล้ว
" ในเมื่อไม่เห็นข้าอยู่ในสายตา เช่นนั้นก็ไม่ต้องอยู่ที่นี่อีก พ่อบ้านหูขายพวกนางออกไปเสีย ที่นี่ไม่ต้องการคนเช่นนี้ " นางเอ่ยบอกก่อนจะหันหลังให้คนเหล่านั้นอย่างไม่สนใจอะไรอีก
" เรียนคุณหนูใหญ่คนพวกนี้มากับนายท่าน ข้าน้อยเกรงว่า… "
" อ่อ งั้นข้าจะไปบอกกับท่านพ่อเอง " เสียนจื่ออิงเดินมาที่เรือนของบิดา ก่อนจะขอเข้าไปพบเขาด้านใน เพื่อบอกเรื่องดังกล่าวให้บิดารับรู้
" พ่อบ้านหู ทำตามที่คุณหนูใหญ่สั่ง ขายพวกนางออกไปเป็นทาสชั้นต่ำให้หมด "
" ขอรับนายท่าน "
หลังจบเรื่องแล้วนางก็เดินกลับมาที่ห้องโถงเพื่อร่วมกินอาหารเย็นกับทุกคน แม้ว่าความอึดอัดบนโต๊ะอาหารจะมีอยู่มาก แต่นางไม่ได้สนใจ เลือกที่จะคีบอาหารให้ท่านย่าของตนเองเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆ ไม่ได้อยู่ในสายตาของนางสักคน แม้กระทั่งบิดา
" ท่านย่า อย่าลืมดื่มยาบำรุงนะเจ้าคะ "
" รู้แล้ว ย่าดื่มทุกคืนไม่มีขาด เจ้าวางใจเถอะ อ่อ แล้วก็ย้ายกลับไปที่เรือนของเจ้าด้วย จื่อฮวาเจ้าก็อยู่ที่เรือนอิงเถาของเข้าไป แค่ไม่กี่วันคงไม่มีปัญหากระมัง "
" เจ้าค่ะท่านย่า " เสียนจื่อฮวารับคำอย่างอดกลั้น ทั้งๆ ที่นางอยากจะกรีดร้องใจแทบขาด ในใจยิ่งทวีความเกลียดชังพี่สาวต่างมารดายิ่งขึ้นไปอีก
เมื่อกลับถึงเรือนอิงเถานางกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ความสุขุมที่มีก่อนหน้านี้มลายหายไปจนสิ้น นางขว้างปาข้างของจนแทบจะหมดเรือนบรรดาสาวใช้ได้แต่ยืนหลบคนละมุม เพราะเกรงว่าจะทำให้เจ้านายไม่พอใจจนพาลมาลงกับพวกตนเอง
" พอได้แล้ว ฮวาเอ๋อ เดี๋ยวท่านพ่อของเจ้า จะได้ยินเข้า " หลินเพ่ยเอินเอ่ยบอกบุตรสาวเสียงเบา
" ข้าเกลียดมัน ท่านแม่ได้ยินไหมเจ้าคะว่าข้าเกลียดมัน เมื่อไหร่ท่านจะจัดการมันสักที "
" อดทนหน่อยนะ อีกแค่ 2 วันเท่านั้น "
" ท่านแม่หมายความว่า …"
" หึ งานเลี้ยงวันเกิดของท่านย่าวันนั้น รับลองได้ว่า นางจะต้องไม่มีหน้ามาเสนอหน้าแข่งกับเจ้าอีกต่อไป "
" ข้ารักท่านแม่ที่สุดเจ้าค่ะ " เสียนจื่อฮวาเอ่ยบอกมารดาพลางเข้าโอบกอดเอวของมารดาเอาไว้ ใบหน้าของนางในยามนี้เจ้าเล่ห์ยิ่งนัก
- Writer
