เวลาล่วงเลยไปเกือบสามทุ่ม กรณ์จึงหมดแรงแล้วหลับไป มิลินทร์จึงรีบลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อย ด้วยร่างกายที่ปวดร้าวราวกับถูกฉีกร่าง เธอประคองกายลุกขึ้นอย่างเงียบๆ ด้วยกลัวว่ากรณ์จะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเธอจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่ พร้อมกับสำรวจความเรียบร้อยของตนเอง แล้วพยุงกายที่บอบช้ำค่อยๆเปิดประตูออกไปจากห้องของกรณ์
มิลินทร์กลับเข้ามาที่ห้องอาหารอีกครั้ง เธอพบว่าทุกคนกำลังเก็บล้างทำความสะอาดอุปกรณ์เครื่องครัวต่างๆ
"ไปไหนมาลินทร์ ให้ไปเสิร์ฟอาหารคุณกรณ์แล้วก็หายไปเลย" วัฒนาหัวหน้าเชฟตำหนิมิลินทร์เล็กน้อย เพราะเขาคิดว่าเธอไปเถลไถลที่ไหน
"ลินทร์ปวดหัวมากเลยไปนอนที่ห้องพยาบาล แล้วลืมโทรบอกหัวหน้าค่ะ" มิลินทร์จำเป็นต้องโกหกออกไป เธอไม่อยากให้ใครรู้เรื่องระหว่างเธอและกรณ์
"แล้วทำงานต่อไหวมั้ย" วัฒนาถามด้วยความเป็นห่วง เพราะมิลินทร์ดูอ่อนแรงเหลือเกิน วัฒนาก็ไม่ใจร้ายถึงขนาดที่จะใช้งานคนป่วย และตอนนี้ก็เหลือเวลาชั่วโมงครึ่ง หากมิลินทร์กลับก่อนเวลาคงไม่มีปัญหาแน่นอน
"ลินทร์ขอกลับไปพักก่อนได้มั้ยคะหัวหน้า ลินทร์ปวดหัวมากเลยค่ะ" มิลินทร์ปดออกไป เพราะเธอต้องการไปทำธุระบางอย่างที่สำคัญมาก
"ลินทร์กลับไปพักก่อนได้เลยผมอนุญาต" เชฟวัฒนาเอ่ยออกไปด้วยความเป็นห่วง
"ขอบคุณค่ะหัวหน้า"
มิลินทร์กล่าวจบแล้วเดินออกไปด้วยความเหนื่อยล้า เชฟวัฒนามองตามด้วยความเป็นห่วง ปกติมิลินทร์เป็นคนที่อดทนมาก ไม่เคยลาป่วย หรือขาดงานโดยไม่ทราบสาเหตุ นี่คงจะไม่ไหวจริงๆ ถึงได้ขออนุญาตเขา เชฟวัฒนาครุ่นคิดอยู่สักครู่ จึงได้กลับมาสนใจงานต่อ
มิลินทร์เดินออกไปที่หน้าโรงแรม เธอมองหาร้านขายยาที่ยังเปิดอยู่ แต่ก็ค่อนข้างหายากเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว มิลินทร์เดินลัดเลาะไปเรื่อยๆ จนพบร้านขายยาที่กำลังเปิดอยู่ มิลินทร์ดีใจเป็นที่สุด เธอไม่อยากจะให้ความผิดพลาดครั้งนี้ นำมาซึ่งเลือดเนื้อเชื้อไขของกรณ์ ที่เกิดจากความสัมพันธ์ชั่วคราวเมื่อสักครู่
มิลินทร์เดินเข้าไปในร้านขายยา ด้วยอาการกล้าๆกลัวๆ เพราะเธอไม่เคยทำเช่นนี้เลย นี่เป็นครั้งแรกมิลินทร์จึงดูเคอะเขินทำอะไรไม่ถูก
"ซื้อยาคุมกำเนิดฉุกเฉินหน่อยค่ะ" มิลินทร์เอ่ยออกไปด้วยความกระดาก เพราะชั่วชีวิตนี้เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องมาทำแบบนี้มาก่อน
เภสัชกรหยิบยาส่งให้มิลินทร์พร้อมกับสอนวิธีการใช้งาน มิลินทร์รับฟังอย่างตั้งใจ แล้วเธอจึงออกจากร้านขายยา เพื่อเดินทางกลับบ้านด้วยร่างกายที่บอบช้ำ เธอรีบไปรีบซื้อน้ำดื่มเพื่อรับประทานยาระหว่างทางกลับบ้าน ก่อนที่เธอจะรีบเดินจ้ำเอ้ากลับบ้านด้วยความร้อนรน
มิลินทร์รู้สึกว่าตัวเธอสกปรกเหลือเกิน เธอต้องรีบกลับไปทำความสะอาดร่างกาย จากคราบรักที่กรณ์ได้มอบไว้ให้แก่เธอ เมื่อมิลินทร์ถึงบ้านเธอพบว่านางกิ่งแก้วมารดาของเธอนั่งรอเธออยู่