มีไหล่เอาไว้ให้พิง Nc+++

343 Words

"อุ้ย!! คุณกรณ์มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่เข้าไปข้างในคะ" มิลินทร์เอ่ยถามกรณ์ด้วยความสงสัย "ฉันไม่อยากเข้าไปรบกวน อยากให้เธอได้มีเวลาอยู่กับแม่" กรณ์กล่าวออกไปตามความเป็นจริง "ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ เดี๋ยวลินทร์จะทยอยใช้คืนให้นะคะ" มิลินทร์หันมาสบตากรณ์แล้วเอ่ยวาจาซึ้ง "ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรนี่นา มาขอบคุณฉันทำไม แล้วจะมาใช้คืนอะไรฉันก็ไม่รับทั้งนั้น" กรณ์ยังคงทำเฉไฉ "คุณทำทุกอย่างค่ะ แต่คุณไม่ยอมรับ" มิลินทร์ยิ้มขำคนตัวโต เธอก็ไม่ซักไซร้เขาอีก มิลินทร์ปลื้มใจจริงๆ ที่เขายังรักษาคำพูด ยังอยู่ข้างๆ เธอไม่หายไปไหน "แล้วนี่จะไปไหน" กรณ์หันมาถามมิลินทร์ด้วยความสงสัย "กลับบ้านค่ะ แม่บอกว่ามีพยาบาลเฝ้าแล้ว ให้กลับไปพักผ่อนที่บ้าน" มิลินทร์อธิบายออกไป กรณ์จึงลุกขึ้นแล้วจับมือมิลินทร์ไว้ ก่อนจะจูงเธอมาที่รถยนต์หรูสัญชาตยุโรป มิลินทร์ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด วันนี้เธอเหนื่อยเกินที่จะเอื้อนเอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD