When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
มิลินทร์นั่งรออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างใจจดใจจ่อ เวลาผ่านไปนานเท่าใดแล้วไม่รู้ ตอนนี้มิลินทร์กระวนกระวายจนแทบตั้งสติไม่อยู่ เธอนั่งจมอยู่กับความทุกข์ รอว่าเมื่อไหร่หมอจะออกมาแจ้งอาการของมารดาเสียที เอเดนเนีย โฮเทล พนักงานเสิร์ฟจากห้องอาหาร นำอาหารขึ้นมาเสิร์ฟแทนมิลินทร์ โดยที่ไม่ได้แจ้งกรณ์ล่วงหน้า เมื่อกรณ์เห็นว่าคนที่มาเสิร์ฟไม่ใช่มิลินทร์ กรณ์รู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก เขารีบโทรไปต่อว่าเชฟวัฒนาทันที "สวัสดีครับ ห้องอาหารเดอะสกายครับ" เชฟวัฒนารับสายหลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์พื้นฐาน "เชฟวัฒนาใช่มั้ย" กรณ์ถามเสียงเครียด "ใช่ครับ ผมกำลังพูดอยู่ครับ" เชฟวัฒนาสัมผัสได้ถึงไฟแห่งโทสะจากกรณ์ เขาคิดว่าต้องเป็นเรื่องที่เขาส่งคนอื่นขึ้นไปเสิร์ฟอาหารอย่างแน่นอน "คุณทำไมไม่ส่งมิลินทร์ขึ้นมาเสิร์ฟอาหารให้ผม" กรณ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเป็นอย่างมาก "เอ่อ...คือมิลินทร์เขาลากิจครับ แม