เพื่อผู้หนูสู้ตาย#Strong

ตอนที่2 แผนชิ่งของแฝดนรก

'เช้าวันต่อมา ณ เพนต์เฮาส์หรู'

"เฮ้ย! ไอ้เท็นตื่น!"เสียงทุ้มของชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยขึ้นเสียงดัง ก่อนที่เจ้าตัวจะสาวเท้าเดินเข้ามา มือหนาพลางยื่นไปดึงผ้าห่มออกจากร่างของคนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง

"คนจะนอนเรียกอยู่ได้!"เสียงแหบพร่าด้วยอาการงัวเงียของคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงเอ่ยแย้งกลับ มือหนาพลางยื้อผ้าห่มไปคลุมโปงอย่างไม่ยินยอม

"มึงจะนอนทำห่าอะไรวะ มึงหัดตื่นมาดูเวลาบ้างก็ดีนะไอ้เท็น และวันนี้มึงต้องเข้าบริษัทกับกู"ในเมื่อน้องชายไม่ยอมตื่น ท๊อปก็ตะโกนเรียกเท็นสุดเสียงอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

"กูไม่ไปโว้ย! กูเพิ่งจะได้นอนมึงก็รู้อยู่"เท็นตะโกนใส่หน้าพี่ชาย พร้อมกับดึงผ้าห่มกลับมาอย่างไม่พอใจ

"นี่ไอ้เท็น ใจคอมึงไม่คิดจะไปช่วยกูบริหารบริษัทหน่อยหรือไงวะ"ท๊อปเอ่ยอีกครั้งพร้อมกับเดินอ้อมไปอีกฝั่ง สายตาคมของเขาพลางจ้องมองคนที่กำลังนอนมุดหัวอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างอ่อนใจ

"จะอะไรนักหนาวะ กูก็บอกมึงไปแล้วไงว่ากูยกให้มึงไปเลย แค่งานในบาร์กูก็เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว มึงไปเลย กูจะนอน"เท็นส่งเสียงรำคาญแกมหงุดหงิดออกมาจากใต้ผ้าห่ม ก่อนจะม้วนตัวเหมือนดักแด้

"เออๆ ไม่ไปก็ไม่ไป แม่ง! แต่ตอนนี้มึงรีบๆลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเลย เพราะมึงต้องเข้าบ้านกับกู แม่โทร.มาตามตั้งแต่เช้าแล้ว"ในเมื่อน้องชายไม่ยอมไปบริษัทด้วย ท๊อปก็ไม่เซ้าซี้น้องชายอีก และก่อนที่เขาจะเดินออกไป เขาก็ไม่ลืมที่จะออกคำสั่งเด็ดขาด...

"โธ่โว้ย! ตื่นก็ได้วะ!"เท็นสบถออกมาอย่างหงุดหงิด และยอมตื่นอย่างจำนนเมื่อรู้ว่าผู้เป็นแม่โทร.มา เพราะถ้าหากว่าเขาขัดคำสั่ง เขาอาจจะต้องได้ย้ายกลับไปอยู่ในบ้านอย่างถาวรแน่ๆ

"เร็วๆล่ะ กูจะออกไปรอข้างนอก"พูดจบท๊อปก็สาวเท้าเดินออกจากห้องนอนของเท็นทันที

สวัสดีครับ ผมชื่อท๊อป หลายคนอาจจะเคยได้ยินชื่อของผมหรือพอรู้จักผมมาบ้างแล้วไม่มากก็น้อย ส่วนไอ้คนที่ผมเพิ่งปลุกมันไปอาบน้ำนั้น มันชื่อเท็นน้องชายฝาแฝดของผมเอง เราสองคนเป็นลูกชายของแม่ดารินกับคุณพ่อโชคชัย เรามีกันสองคนพี่น้องครับ ถึงเราสองคนจะมีปากเสียงกันอยู่บ่อยๆ แต่พวกเราสองคนก็รักกันมาก มีอะไรก็แบ่งปันกัน และพวกเราก็มีนิสัยที่คล้ายๆกัน ชอบอะไรก็คล้ายๆกัน และด้วยความที่พวกเราเป็นแฝด ผมกับมันก็เลยจะเหมือนกันมาก แต่ถึงยังไงผมกับไอ้เท็นก็มีความแตกต่างกันอยู่นะครับ นั่นก็คือผมชอบทำงานกลางวัน ส่วนทางด้านไอ้เท็นมันชอบทำงานท่ามกลางแสงสีของในเวลากลางคืน มันจึงมีบาร์โฮสต์เป็นของตัวเอง ส่วนผมน่ะเหรอ ผมชอบการโรงแรม ผมเลยมีโรงแรมเป็นของตัวเองเช่นกัน อ้อ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมกับไอ้เท็นชอบเหมือนกัน และสิ่งนั้นก็คือผู้หญิง....

"ไปกัน กูพร้อมแล้ว"หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เท็นก็เดินออกมาจากห้องนอน แล้วเดินนำหน้าท๊อปไปที่ลิฟต์ เพื่อลงไปชั้นล่าง แล้วเดินทางกลับไปที่บ้านหลังใหญ่ทันที

"อืม เดี๋ยวกูขับรถเอง"ท๊อปพูดขึ้น ก่อนที่เขาจะเดินตามน้องชายไปติดๆ

"ก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว กูจะนอน"เท็นหันไปบอกพี่ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนที่ทั้งสองคนจะลงไปชั้นล่าง แล้วออกเดินทางไปยังบ้านหลังใหญ่ในเวลาต่อมา

'30นาทีผ่านไป'

'บ้านตระกูลธีระทรัพย์'

หลังจากที่ขับรถมาได้สักพัก ตอนนี้ท๊อปก็ขับรถแล่นเข้ามาจอดในโรงจอดรถของบ้านหลังใหญ่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว และบ้านหลังนี้ก็มีเพียงพ่อกับแม่ของเขาและกับคนใช้อีกไม่กี่คนอาศัยอยู่ ส่วนตัวเขากับน้องชายออกไปอาศัยอยู่ที่เพนต์เฮาส์ และมักจะกลับมาบ้านในวันที่มีคำสั่งเรียกให้กลับบ้านจากผู้เป็นแม่สุดสวยของพวกเขานั่นเอง

"สวัสดีครับแม่ คิดถึงแม่จังเลยครับ จุ๊บ"เมื่อลงจากรถแล้ว เท็นก็รีบเร่งฝีเท้าวิ่งเข้าไปภายในห้องรับแขกทันที ก่อนที่เขาจะวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งรอพวกเขาอยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มนั่น แถมเขายังเอาอกเอาใจด้วยการหอมแก้มไปหนึ่งที

"ไม่ต้องมาปากหวานเลย คิดถึงแม่ก็กลับมาหาแม่บ่อยๆสิ กลับมานอนบ้านบ้างก็ดีนะ"ดารินโอบกอดลูกชายคนเล็กเอาไว้แน่น พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"โธ่ คุณแม่ก็รู้ว่าผมเลิกงานดึก กลับบ้านไม่เป็นเวลา ผมไปอยู่เพนต์เฮาส์กับไอ้ท๊อปนั่นแหละครับสะดวกดี แต่ผมก็รีบกลับมาทุกครั้งที่ได้รับคำบัญชาจากคุณแม่นะครับ อย่างเช่นวันนี้ไง"เท็นเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกเหตุผลขึ้นมาประกอบอย่างฉลาด

"แล้ววันนี้มีอะไรเหรอครับ ทำไมแม่ถึงโทรเรียกพวกผมมาแต่เช้าแบบนี้"เมื่อนึกขึ้นได้ เท็นก็รีบเอ่ยปากถามขึ้นอย่างสงสัยทันที

"แต่เช้าอะไรกันลูก นี่มันเที่ยงแล้วนะ แม่ไม่มีธุระอะไรจ้ะแม่ก็แค่คิดถึง อยากทานข้าวด้วย แต่คุณพ่อน่าจะมีเรื่องงานปรึกษานะ แต่ตอนนี้กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ไปทานข้าวกันก่อนดีกว่า แม่สั่งให้ป้าอายทำอาหารที่ลูกๆชอบไว้เยอะแยะเลย"พูดจบดารินก็ลุกขึ้น แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะอาหารทันที เพราะตอนนี้ถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว ส่วนลูกๆกับสามีก็เดินตามไปติดๆเช่นกัน

'25นาทีผ่านไป'

หลังจากที่ทุกคนกินมื้อเที่ยงอิ่ม ท๊อปกับเท็น ก็นั่งคุยเรื่องงานกับโชคชัยต่อทันที ส่วนดารินก็ไปนั่งดูซีรีส์รอ และสั่งให้แม่บ้านเตรียมของว่างไว้ให้ลูกชายทั้งสองด้วยความเอาใส่ใจ

"เฮ้อ!..."เมื่อเห็นสามหนุ่มกำลังนั่งปรึกษาเรื่องงานกันอย่างเคร่งเครียด ดารินก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายทันที

"เป็นอะไรครับแม่ ซีรีส์ไม่สนุกเหรอครับ"ท๊อปละสายตาจากเอกสาร แล้วหันไปถามผู้เป็นแม่ เมื่อได้ยินผู้เป็นแม่ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

"แม่เห็นพ่อลูกคุยแต่เรื่องงานกัน แม่ก็ดีใจนะที่ลูกเอาการเอางาน แต่ลูกรีบๆมีแฟนสักทีสิ แม่อยากอุ้มหลานแล้วนะ"

"อีกแล้วนะครับแม่"คราวนี้เป็นเสียงของท็อปที่ถอนหายใจออกมา เพราะเป้าหมายเรื่องนี้อยู่ที่เขาเต็มๆ เพราะเขาเป็นแฝดคนโตของบ้านน่ะสิ

"ก็แม่อยากอุ้มหลานนี่นา ไม่รู้ว่าชาตินี้แม่จะมีวาสนาได้อุ้มหลานกับเขาก่อนตายไหม ตอนนี้แม่ก็แก่ลงทุกวันๆ"ดารินเล่นบทโศกทันทีที่ได้พูดถึงเรื่องนี้ โดยมีสามีนั่งมองแล้วยิ้มให้กับการเล่นละครของภรรยา

"โธ่ ใครว่าคุณแม่ของผมแก่ครับ คุณแม่ของผมยังสาวยังสวยอยู่เลย จริงไหมครับคุณพ่อ จริงไหมไอ้เท็น"ท๊อปเดินมานั่งลงข้างๆผู้เป็นแม่ แล้วหันไปยิ้มกับพ่อ พร้อมกับยักคิ้วให้กับน้องชาย

"ใช่คุณ ใครว่าคุณแก่นะผมจะไปต่อยปากมัน เมียผมยังสาวยังสวยอยู่เลย ว่าแต่อยากเลี้ยงแค่หลานเหรอ คุณไม่อยากเลี้ยงลูกเล็กอีกเหรอ"โชคชัยเดินมานั่งโอบกอดภรรยาเอาไว้แน่น ก่อนจะเอ่ยปากแซวออกไป เพื่อช่วยลูกชาย ซึ่งมันก็ได้ผล เพราะดารินหันมาค้อนใส่สามีด้วยใบหน้าแดงก่ำ

'บ้า คุณน่ะพูดอะไรก็ไม่รู้ อายลูกบ้างสิ"

"ฮ่าๆ เอาเลยครับพ่อ ผมอยากมีน้องอีก ใช่ไหมไอ้เท็น"ท๊อปพูดกับผู้เป็นพ่อแล้วหันไปขยิบตาให้น้องชาย

"ใช่ครับๆ ผมก็อยากมีน้อง อ้อ แม่ครับเดี๋ยวผมขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะครับ พอผมดีลืมสั่งงานลูกน้องน่ะครับ"พูดจบเท็นก็ทำทีกดโทรศัพท์ แล้วเดินออกไปที่หน้าบ้านทันที

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

เสียงโทรศัพท์มือถือของท๊อปดังขึ้น ซึ่งเขาก็รีบรับทันที พร้อมกับพูดออกไปบราๆ

"ครับ อ้อ ครับ งั้นอีกสามสิบนาทีเจอกันนะครับ ได้ครับ แล้วเจอกันครับ"ท๊อปทำเป็นเหมือนกับว่ากำลังพูดกับแขกคนสำคัญ และพูดนัดหมาย ก่อนที่เขาจะรีบวางสายในจังหวะเดียวกันกับที่เท็นเดินกลับเข้ามาพอดี

"ไอ้ท๊อป กูต้องรีบไปที่บาร์ว่ะ พอดีมีงานด่วน"เมื่อเดินเข้าแล้ว เท็นก็เอ่ยบอกพี่ชายทันที

"อืม กูก็ต้องเข้าไปที่โรงแรมเหมือนกัน เลขากูเพิ่งโทรมาบอกว่ากูมีนัดกับลูกค้าน่ะ กูลืมได้ยังไงก็ไม่รู้"ส่วนท๊อปก็เอ่ยปากบอกน้องชายด้วยใบหน้าเคร่งเครียดเช่นกัน

"งั้นลูกๆรีบไปทำงานเถอะลูก วันหลังค่อยมาทานข้าวกับแม่ใหม่นะลูกนะ"ดารินที่ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดของลูกชาย เธอก็รีบลุกขึ้น แล้วเดินเข้าไปจูงมือหนาของลูกชายทั้งสองคนคนละข้างแล้วเดินออกมาส่งที่หน้าบ้านทันที

"จุ๊บ พวกผมต้องไปแล้วนะครับแม่ เดี๋ยววันหลังพวกผมจะมาอยู่ด้วยนานๆนะครับ"เท็นพูดพร้อมกับโน้มลงไปหอมแก้มผู้เป็นแม่ ก่อนจะขึ้นไปนั่งเบาะข้างๆคนขับ โดยที่ท๊อปเองก็ทำแบบเดียวกันกับน้องชาย ก่อนที่เขาจะขึ้นไปนั่งที่ตำแหน่งคนขับ

ส่วนโชคชัยที่กำลังยืนโอบเอวบางของภรรยาอยู่ก็โบกมือหนาให้ลูกชายทั้งสองคนด้วยรอยยิ้ม ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าทั้งหมดมันก็เป็นเพียงแผนชิ่งของไอ้สองแสบ เวลาแม่พูดเรื่องหลาน แค่เท็นเดินออกไปข้างนอกแล้วโทร.มาหาท๊อป ส่วนเรื่องงานก็แค่ข้ออ้าง มันก็เท่านั้น...

'บนรถ'

"กูนึกว่ากูจะไม่รอดซะแล้ว เซ็งชะมัด เร่งให้แต่กูมีลูกมีเมีย"ท๊อปบ่นขึ้นอย่างหงุดหงิด แต่ทว่าเท็นกลับหัวเราะชอบใจ

"หึ ก็มึงอยากเกิดมาเป็นพี่คนโตทำไมล่ะ มึงก็ต้องแต่งงานมีลูก มีเมียก่อนกูน่ะถูกแล้ว"

"ไอ้นี่ มึงคลอดหลังกูไม่กี่นาที อย่ามาทำเป็นพูด แล้วนี่มึงจะไปไหนต่อ"

"กูจะเข้าที่บาร์ ขี้เกียจเทียวไปเทียวมา"เท็นเอ่ยบอกพี่ชายด้วยน้ำเสียงปกติ ชิลๆ เพราะที่บาร์ก็มีห้องพักสำหรับเขาอยู่แล้ว แต่ทำไมทุกคนกลับเรียกว่าห้องเชือดก็ไม่รู้...

"อืม งั้นกูไปด้วย แต่กูขอโทรไปถามเรื่องงานกับไอ้เกมส์ก่อน"ท๊อปมองเวลาที่จะใกล้เลิกงานแล้ว ก่อนจะตัดสินใจกดต่อสายหาเกมส์ทันทีที่พูดจบ

'ครับคุณท๊อป'ทันทีที่รับเกมส์ก็เอ่ยขึ้นทันที

"วันนี้กูมีงานด่วนไหม"ท๊อปถามเลขาผ่านสายอย่างเป็นการเป็นงาน

'ไม่มีครับนาย ทางโล่งโปร่งสบายครับ'ส่วนเกมส์ก็ตอบกลับมาอย่างรู้ใจเจ้านายเช่นกัน

"อืม งั้นวันนี้กูไม่เข้าไปนะ มีอะไรก็โทรมา แค่นี้น่ะ"พูดจบท๊อปก็ตัดสาย แล้วขับรถตรงไปที่บาร์โฮสต์ของน้องชายทันที