Tine's point of view
Minsan talaga kahit nasa harapan na kung hindi pa talaga oras ay walang magagawa. Hindi naituloy ang pag-iisa namin ni Li.
Marami pa namang pagkakataon kaya tumulong na lang ako sa kanya.
Sa pag punta namin sa Plaza, dito ko nakita kung gaano kahirap ang kanilang pamumuhay lalo na ng malaman ko na ang paggagahasa sa mga kababaihan ay parang normal na dito sa kanilang sitio.
Malapit ang loob ko sa mga bata kaya kahit puyat ako ay sinigurado ko na may matutunan sila at mag eenjoy pa sila sa aking pagtuturo para kada hapon na sila bumalik.
Pinagmerienda ko sila at kahit simpleng biscuit lang pala ay ngayon lang sila nakatikim. Nakakaiyak silang panoorin na napakasayang kumain ng simpleng merienda lang.
Pagkatapos namin silalang pinakain ay napakasunduan namin ni L
