18
“มึงจะให้กูดีดีมั้ยอีแป้ง?” ปิยะตวาดถามอีกรอบ
“แป้งไม่มีจริงๆ พี่ยะ แป้งไม่มี”
“หนอย...พูดดีดีไม่ชอบ ขอดีดีไม่ยอมให้ มึงได้เจ็บตัวสมใจแน่ เผียะ เผียะ!!!”
คนที่เป็นพี่ชายตบแก้มของน้องสาวสองครั้งซ้อน คนที่ถูกตบร้องไห้ด้วยความเจ็บ แต่ไม่มีความสงสารในแววตาของปิยะเลยแม้แต่นิดเดียว
“มึงจะให้เงินกูมั้ยอีแป้ง?”
“ไม่มี แป้งไม่มีจริงๆ พี่ยะ ปล่อยแป้งเถอะคะแป้งเจ็บ”
จันยาวีร์เอ่ยทั้งน้ำตา พยายามใช้มือของตนเองแกะมือใหญ่ของพี่ชายที่ยังคงจับจิกบนกลางศีรษะของเธอไม่ยอมปล่อย
“น้องสายไปค้นตัวน้องเลวของพี่หน่อยสิจ้ะ มันมีเงินซ่อนไว้ตรงไหนยึดมันมาให้หมด เราจะได้ไปหาของอร่อยๆ กินกัน พี่หิวแล้วจ้ะ”
น้ำเสียงของปิยะที่พูดกับสายสุนีย์ผู้เป็นภรรยาด้วยโทนเสียงนุ่มนวล แตกต่างกับพูดกับจันยาวีร์อย่างสิ้นเชิง สายสุนีย์ยิ้มรับคำพูดของสามี เดินเข้ามาหาร่างของน้องสามีที่ตอนนี้ถูกปิยะล็อกตัวเอาไว้
“อย่านะ
