“จำใส่สมองไว้ด้วยสิ ฉันไม่ชอบพูดเรื่องเดิมซ้ำๆ บ่อยๆ ”
“เข้าใจแล้วค่ะ” เธอกัดริมฝีปากล่างเล็กน้อยขณะกลั้นใจตอบ ยังไม่ทันจะพาร่างกายบอบช้ำของตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไปเสียงทุ้มต่ำก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน
“มานี่” ราเชนทร์ขยี้บุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ที่อยู่บนโต๊ะใกล้ๆ ก่อนจับบานหน้าต่างให้ปิดสนิทเหมือนเดิม
“พรุ่งนี้มีเรียนเช้าค่ะ แล้วตรงสะโพกมันก็เจ็บมากไว้ต่อวันอื่นได้ไหมคะ” มีอาโกหก...ที่จริงแล้วเธอมีเรียนแค่ช่วงบ่าย แต่เรื่องเจ็บตรงบั้นท้ายนั้นเธอพูดจริง เธออยากได้ยาแก้ปวดและอยากนอนพักผ่อน
“ตั้งหลายรอบแล้วคุณ..เอ่อ..ยังไม่พอใจอีกหรือคะ”
“พอหรือไม่พอมันอยู่ที่ฉัน”
“…”
“ฉันจะอาบน้ำด้วย”
“อาบสองคนมันไม่ค่อยสะดวกมั้งคะ คุณราเชนทร์อาบก่อนก็ได้” มีอาบ่ายเบี่ยง เธอรู้ว่ามันไม่ใช่แค่อาบน้ำหรอก เขาต้องการมากกว่านั้น
ราเชนทร์ไม่ได้ตอบแต่ใช้สายตากดดัน ร่างสูงเดินตรงเข้าไปหามีอาที่ยืนนิ่งอยู่กับที่
