เวลา 6:00 น.
เสียงนาฬิกาปลุกดังที่แผดเสียงดังลั่นออกมาจากมือถือปลุกให้ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียสะลึมสะลือ เธอรู้สึกปวดหัว ปวดตามเนื้อตัว ร่างกายไม่ค่อยมีแรงและดูเหมือนไข้จะขึ้นสูงกว่าเดิม มีอาไม่เคยเป็นไข้ทับระดูมาก่อน ไม่คิดว่ามันจะทรมานขนาดนี้ ร่างบางพยายามทรงตัวลุกขึ้นนั่งแต่ยังไม่ทันจะขยับตัวลุกออกจากเตียงนอนก็ถูกมือหนาคว้าข้อมือเล็กไว้เสียก่อน
คนตัวโตที่นอนข้างๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์หงุดหงิดเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังไม่หยุด พอเห็นใบหน้าที่ดูซีดเซียวของมีอาอารมณ์หงุดหงิดหัวเสียเมื่อครู่ก็ดูจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว คิ้วหนาขมวดเข้ากันเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความร้อนที่ผิดปกติจากร่างกายของเธอ
“ตัวร้อนกว่าเดิม” เขาพึมพำออกมาเบาๆ ขณะพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง มือยังคงจับบนท่อนแทนเล็กไม่ยอมปล่อย ดวงตาคมเข้มมองใบหน้าซีดเซียดและริมฝีปากที่แห้งผากของเธอนิ่ง หน้าตาของมีอาเช้านี้ดูแย่
