บทที่ ๑๐(อาบน้ำให้ผม)
"ดล...คิดดูใหม่ดีไหมลูก ตอนแต่งงานก็วุ่นวายมารอบแล้ว นี่จะย้ายไปอยู่ข้างนอกกันอีกแม่ไม่อยากจะคิดเลย"
"คุณแม่ครับ ผมตัดสินใจดีแล้วคุณแม่อย่าห้ามผมเลยนะครับ"
"เฮ้อ!แม่ต้องทำยังไงดี… ดลถึงจะเปลี่ยนใจล่ะลูก"
"คุณจิตต์ ผมว่าคุณอย่าตีตนไปก่อนไข้เลยนะ พยาบาลเราก็จ้างพิเศษมาแล้ว แม่บ้านก็คนของคุณ คนสวนก็คนของคุณ คนขับรถก็คนของคุณ คุณยังกังวลอะไรอีกล่ะคุณจิตต์ "
"ก็จิตต์ห่วงลูกนี่คะ คุณไม่ห่วงบ้างก็แล้วไปเถอะ"
"โธ่!คุณจิตต์ที่รักของผมไอ้เจ้าดลนี่ผมทำมันมาเองกับมือกว่าจะปั้นกว่าจะยิงลูกโดดเข้าไปอยู่ในท้องคุณได้ก็ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ แล้วทำไมผมจะไม่ห่วงลูกล่ะครับ"
"ไม่ต้องมาพูดเลยคุณพล พูดอะไรก็ไม่รู้ไม่อายตาดลบ้าง"
นวพลดึงคุณนายจงจิตต์เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตน สองสามีภรรยาสร้างสงครามน้ำลายกันขนาดย่อมๆอย่างไม่จริงจังนัก นพดลทราบดีว่าบิดามารดาของตนห่วงตนแค่ไหน แต่ชายหนุ่มเลือก
