//หมอแทนคุณ//
ช่วงพักกลางวันผมเดินมานั่งทานข้าวกับไอ้เข็มทิศแต่มันมีสาวติดตัวมาด้วยนั่นก็คือขนมลูกศิษย์ผมเอง น้องสาวสินะ
“นี่ขนม น้องสาวกูเอง น้องกูเรียนเป็นไงบ้าง”
“ไม่ได้เรื่องถามอะไรก็ออกทะเลไปหมด” ผมพูดตามตรงอาชีพหมออาจจะไม่เหมาะกับเธอก็ได้ ดูแล้วเธอไม่มีใจ
“ขนมทำไมไม่ตั้งใจเรียน” เข็มทิศหันไปดุน้องสาวแต่ก็ถูกน้องสาวสวมกอดพร้อมกับเอาหัวถูแขนเบาๆ
“หนูตั้งใจที่สุดแล้วค่ะ หนูยังมือใหม่อยู่พี่เข็มทิศอย่าดุนักสิ”
“ช่วงบ่ายมีเคสผ่าตัดพร้อมที่จะเรียนรู้ไหม”
“พร้อมค่ะ พี่เข็มทิศจะลงมาเองเหรือคะ”
“ใช่พี่จะเข้าผ่าตัดคู่กับไอ้แทน”
“ดุคูณสองเลยสิทีนี้” ฉันนั่งเขี่ยข้าวไปมาเพราะพี่ๆทั้งสองคนเอาแต่คุยเรื่องงาน ทำไมไม่คุยเรื่องซุบซิบบ้างนะ รู้ไหมว่าในกลุ่มลับๆของโรงพยาบาลเขากำลังโหวตคะแนนความหล่อของทั้งสองอยู่นะ ไม่สนใจหน่อยเหรอ
ผมมองน้องสาวของไอ้เข็มทิศเธอน่ารักนะมีความคล้ายข้าวฟ่างแต่ดูท่าจะเอาแต่ใจ เห็นแล้วก็คิดถึงช่วงที่ผมแอบตามดูข้าวฟ่างเหมือนกัน
“พี่เข็มทิศคะ เรื่องงานวันเกิดพี่ พี่เตรียมตัวหรือยังคะ”
“เฮ้อ ถึงเวลาแล้วเหรอเนี้ย ไอ้แทนกูชวนมึงเลยนะต้องไปให้ได้เพราะมึงต้องพากูหนีหลังจากตัดเค้กแล้วไม่งั้นกูได้เลือกคู่แน่ แม่กูค่อนข้างน่ากลัวเอางานวันเกิดกูมาบังหน้าที่แท้อยากให้กูได้เสียกับลูกรัฐมนตรีสาธารณะสุข”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ บ้านกูยกเลิกความคิดนี้ไปแล้วกูขอทำงานอย่างเดียว”
“อกหักมาเหรอคะ”
เจ็บ! ผมหันไปมองหน้าน้องขนมทันทีไอ้เข็มทิศมันเลยต้องหยิกแขนน้องสาวตัวเองที่พูดจาไม่เข้าเรื่อง มันน่าจับตีก้นนัก!
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก!” ผมลุกหนีจากโต๊ะเลยอะไรกัน ทำไมพอใครพูดเรื่องอดีตของผม ผมถึงจัดการความรู้สึกของตัวเองไม่ได้นะ วันนี้ต้องไปขโมยหลานมาเล่นแล้วล่ะ
ห้องผ่าตัด
ทุกคนเปลี่ยนชุดเพื่อเข้ามาดูการผ่าตัดครั้งนี้ ผมกับไอ้เข็มทิศจะเข้าผ่าตัดด้วยกัน ผมจะเป็นคนที่รอบคอบมากเพราะทุกวินาทีคือชีวิต ผมมองหน้าของลูกศิษย์ที่กำลังตั้งใจจดทุกอย่างแต่มองไปที่ขนมไม่ใช่และนั่นเธอกำลังแพนิคแบบนี้จะรอดไหม ผมเรียกไอ้เข็มทิศให้มันดูอาการน้องสาวมันแต่ตอนนี้มันจับมีดผ่าตัดอยู่ผมเลยดึงขนมออกมาด้านนอกแทน ตอนนี้เธอมือสั่น เหงื่อออก ผมเลยต้องยื่นน้ำเย็นให้เธอดื่มแต่เธอยังมือสั่น ดูท่าจะไม่ไหว
“ตอนผมต้องเข้าห้องผ่าตัดครั้งแรกผมก็เกือบสติแตกเหมือนกัน”
“แล้วอาจารย์ทำยังไงคะ”
“สู้ไง เราคือความหวังสุดท้ายของคนไข้แม้คนไข้ปลอดภัย ญาติจะไปขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์หน้าโรงบาลก็ตาม”
“นั่นสิคะ ทั้งๆที่เราเป็นคนช่วยแท้ๆ”
ผมมองมือของเธอที่ไม่สั่นเหมือนตอนแรก อาการหายใจเริ่มดีขึ้นแบบนี้ก็ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว
“งานวันเกิดของไอ้เข็มทิศจัดที่ไหนเหรอ”
“ที่บ้านค่ะ อาจารย์ยังไม่เคยไปใช่ไหมบ้านของหนูสวยมากเลยนะคะ มีสระว่ายน้ำด้วย”
“จริงเหรอไว้ว่างๆผมจะพาหลานไปเล่นน้ำได้ไหม”
“ได้เลยค่ะ”
เมื่อผมเห็นว่าเธอสบายใจขึ้นแล้วผมก็พามาส่งให้พี่ชายเธอได้จัดการต่อ วันนี้ผมเสร็จงานแล้วอยากกลับไปหาปลาวาฬใจจะขาด ก่อนหาหลานต้องซื้อขนมไปด้วยไม่งั้นจะมีอาการหน้างอ
คอนโดทวีสุข
ผมอุ้มหลานหนีพ่อมันขึ้นมาบนห้องทำให้มีแจ้งเตือนจากแชทส่งมารัวๆ บ่นเรื่องที่ผมไปขโมยหลานเพราะครอบครัวกำลังร้าวฉานเนื่องจากมีนักศึกษามาจีบอาจารย์เวย์ ฮ่าๆๆ สนุกสนานเลย
“ลุงแทนขา...ทานเค้กไหมคะ”
“ทานค่ะ”
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ผมต้องปรับพฤติกรรมหลานสาว การชวนทานของโปรดของปลาวาฬคือการชวนตามมารยาท ถ้าคุณตอบตกลงหรือตักเข้าปากเมื่อไหร่ปลาวาฬจะมีอาการหน้างอและมองขนมจนคุณไม่กล้าทาน ต้องสอนอีกเยอะ
“ลุงทานไม่ได้เหรอคะ”
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ตอนนี้สายตาของปลาวาฬกำลังบอกว่าขนมชิ้นนี้มันเป็นของหนู
“เสียใจจังปลาวาฬไม่รู้จักแบ่งปัน แบบนี้คราวหลังลุงแทนคงไม่กล้าซื้อขนมมาฝากปลาวาฬแล้วล่ะ”
ยังเงียบอยู่ แต่อาการเริ่มอยู่ไม่สุขแล้วมือเริ่มจับชายเสื้อ ผมเลยต้องดึงจานขนมออกทีนี้แหละน้ำตาหยดเลย
“ปลาวาฬหวงเหรอคะ”
“ค่ะ”
“ลุงไม่ทานของหนูหรอกค่ะ แต่ลุงอยากสอนให้ปลาวาฬรู้จักแบ่งปัน เวลาไปเรียนจะได้มีเพื่อน”
“เรามีเงินก็ซื้ออันใหม่ให้เพื่อนไม่ได้เหรอคะ”
“มันก็ได้ค่ะ แต่ถ้าเราอยู่ในสถานการที่คับขันไม่มีเงินจะทำยังไงล่ะ”
“โทรให้คุณย่าโอนมาสิคะ”
“ค่ะ!” โอเคจบวันหลังค่อยสอน ผมดันจานคืนให้ปลาวาฬจากนั้นเธอก็เลิกสนใจผมไปสนใจเค้กบลูเบอรี่แทน
ผมนั่งดูงานที่ผู้ช่วยส่งมาในไลน์ พรุ่งนี้ก็ยังต้องเจอกับขนมแต่ทำไมผมต้องไปสนใจเธอด้วย หงุดหงิดแล้วนะเจอวันเดียวยังดูวุ่นวายกับหัวใจผมขนาดนี้ หงุดหงิดโว้ยย
"คุณลุงขา คุณพ่อฝากบอกว่าทำไมคุณลุงไม่มีเมียสักที"
"ฮ่าๆๆ ยังค่ะลุงแทนอยากเลี้ยงปลาวาฬตัวอ้วนๆก่อน" ร้ายนักนะอาจารย์เวย์ ตัวเองมาแย่งสาวผมไปแท้ๆ