ผมปลุกขนมให้ลุกมาทานข้าวแต่เธอเอาแต่มุดผ้าห่มไม่ยอมลุกผมเลยต้องดึงผ้าออกจาเธอกลิ้งหนีไปอีกฝั่ง ดื้อจริงๆเลย
“ขนมลุกมากินข้าวกินยา รู้ไหมว่าปลาวาฬไม่เป็นแบบนี้นะ”
“อื้อออ มันเพลียนี่หน่า พี่หมอแรงอย่างกับม้า”
“ฮ่าๆ มาเร็วเดี๋ยวผมป้อน” ผมนั่งลงบนเตียงปากก็เป่าข้าวต้มให้จนกลิ่นหอมๆมันทำให้ผมต้องตักเข้าปากตัวเอง
“อะ อ่าว” ฉันอ้าปากค้างเติ่งแต่เขากับทานเองมันได้เหรอ
“บ๋อแบ๋เลยฮ่าๆ” ผมตักป้อนขนมใหม่อีกรอบจนเสียงประตูห้องดังผมเลยเดินไปเปิดให้ ก็เจอคุณมินตราเดินยิ้มเข้ามา
“ขออนุญาตนะคะมาเอากระเป๋าค่ะ ย้ายห้องดีกว่า”
“พี่มินตราจะไปนอนกับพี่เข็มทิศเหรอคะ นี่ขนมกำลังมีพี่สะใภ้แล้วใช่ไหมคะ”
“ยังๆ พี่แค่เปิดใจอย่างที่พี่เข็มทิศบอกเฉยๆ พี่อาจจะสร้างกำแพงสูงเกินไปแต่ก็ยังไม่ได้คบกันนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะอย่างน้อยมันก็เป็นเรื่องที่ดี” ฉันดึงพี่หมอให้มานั่งป้อนข้าวฉันต่อมีคนน่ารักดูแลมันดีจริงๆ
