Natalie:
Nang mawala sa paningin ko ang sasakyan ni David ay dali dali na akong tumakbo papunta samin. Walang pinag bago ang Richmond. Bagong mga mukha lamang ngunit ganoon parin ang bayan. Wala na akong sinayang na panahon. Sabik na sabik akong makita ang Inay at pati narin ang kapatid ko. Apat na taon, apat na taon ang tagal ng mawalay ako sakanila at labis labis ang aking pangu-ngulila.
Wala ng katok katok. Ng matunton ko ang aming kubo ay kaagad ko itong binuksan.
"Inay!" Hanap ko agad saking Ina. Bumungad sakin ang babaeng nakahinga sa papag. Payat na payat ito at halos hindi ko na makilala dahil sa pag bagsak ng katawan. Nakatingin lamang ito sakin at ini-angat ang kamay na tila inaabot ako.
Papalapit na sana ako ng biglang may lumabas mula sa kusina.
"Inay ito na ho ang sop
